tag:blogger.com,1999:blog-22375273812334310962024-03-13T22:56:10.182-07:00EΙΡΗΝΑΙΟΣ Ο ΚΙΣΑΜΟΥ & ΣΕΛΙΝΟΥ«Ο Ιπποτης του Σταυρου»Unknownnoreply@blogger.comBlogger69125tag:blogger.com,1999:blog-2237527381233431096.post-30343172325745790682016-01-05T05:34:00.003-08:002020-04-08T02:33:00.801-07:00Ο ΠΑΠΑΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Η Χριστιανική Ιερωσύνη είναι παντού και πάντα η ίδια. Έχει την αρχή και την προέλευση της στον Αρχιερέα Χριστό, φέρει μαζί της την Αποστολική γνησιότητα και διαδοχή και κηρύσσοντας τις αιώνιες αλήθειες του Ευαγγελίου επιχειρεί τον εκπολιτισμό και καθαγιασμό των ανθρωπίνων γενεών δια μέσου των αιώνων. Στέκει ανάμεσα στην γη και στον ουρανό κι ανάμεσα στον Θεό και τον άνθρωπο, για να παίρνει απ΄εκείνο το φως και να το φέρνει στον κόσμο κι αντίστροφα πάλιν για να παίρνει από τον κόσμον τον πόνον και την αμαρτίαν και να τα εξαγνίζει στην μεγαλοσύνη του Θεού.</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-aTfryjaMGr0/VovGVg8yphI/AAAAAAAA6cg/aO6WNeCxWk0/s1600/2247492858_a518b31c5d.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-aTfryjaMGr0/VovGVg8yphI/AAAAAAAA6cg/aO6WNeCxWk0/s320/2247492858_a518b31c5d.jpg" width="218" /></a></span></div>
<br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Η Χριστιανική Ιερωσύνη είναι μεταφυσικόν λειτούργημα, είναι όμως κι ένα εγκόσμιο έργον, έργον που γίνεται ενεργείται σε χώρες και λαούς, σε πολιτισμούς και κοινωνίες ανθρώπων με μύριες τόσες αποχρώσεις.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"> Γι' αυτό ενώ από το ένα σκέλος της (το μεταφυσικό), η Χριστιανική Ιερωσύνη είναι σταθερή και αναλλοίωτη από το άλλο, το εγκόσμιο και το ανθρώπινο, γίνεται μεταβλητή και προσαρμοσμένη ανάλογα με τις συνθήκες του τόπου και του χρόνου. Για αυτό κι απάνω δω στο ιστορικό και πολυβασανισμένο νησί της Κρήτης η Ιερωσύνη έχει βέβαια το γενικό Χριστιανικό Ορθόδοξο στιμόνι της, παρουσιάζει όμως και την "τοπική" παραλλαγή της που οφείλεται στις ιδιαίτερες του ιστορικές και γεωφυσικές ακόμη συνθήκες του τόπου.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Η Κρήτη και μετά τον εκχριστιανισμό της πέρασε πολλές περιπέτειες. Σκλαβώθηκε πολλές φορές κι ο λαός της βασανίστηκε, αγωνίστηκε κι αναστήθηκε μέσα από στις φλόγες, στο αίμα και στα κόκκαλα του. Κι ο παπάς της Κρήτης στην Τριαδική του υπόσταση (Επίσκοπος, Πρεσβύτερος, Διάκονος) που εγνώριζε και γνωρίζει πάντα πως χρέος του Χριστιανού Ιερωμένου είναι "συγκακουχείσθαι τω λαώ του Θεού η πρόσκαιρον έχουν αμαρτίας απόλαυσιν" στάθηκε πάντα κοντά στον λαό της Κρήτης και έκαμε το ράσο σημαία και γιαταγάνι το Σταυρό του. Αν σκεφτούμε πως από τα δυο χιλιάδες περίπου χρόνια που αριθμεί ως και σήμερα η Χριστιανική μας Κρήτη τα εννιακόσια τα πέρασε σε σκλαβιά και πολέμους με τους Σαρακηνούς, τους Ενετούς τους Τούρκους και τελευταία με την Γερμανοιταλική κατοχή κι αν σκεφτούμε πως τους αγώνες αυτούς η Εκκλησία της Κρήτης πήγαινε πάντα μπροστά τότε μπορούμε να φανταστούμε τι ήταν αυτός ο Κρητικός Παπάς. Η ιστορία της Κρήτης, τα τραγούδια και τα μοιρολόγια της, είναι γεμάτα από κατορθώματα και θυσίες Ιερωμένων και η γη της Κρήτης είναι το ίδιο γεμάτη από Μνημεία και πράγματα που μιλάνε για τον Παπά της Κρήτης. Εδώ είναι ένα μοναστήρι που το κάψανε οι καλόγεροι του και το κάνανε πύργο με πολεμίστρες, εκεί είναι ένας πλάτανος που δεν μαδεί τον χειμώνα γιατί κρεμάσανε ένα Δεσπότη κι αλλού είναι ένας τοίχος με Σταυρούς γιατί εσφάξανε Παπάδες και Διάκους.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Εδώ ένα γούμενος σηκώνει την επανάσταση, εκεί ένας άλλος γίνεται αρχηγός και πληρεξούσιος της και αλλού Δεσποτάδες, Παπαδες, Καλογέροι πολεμάνε σκοτώνουν φυλακίζονται εξορίζονται και κρεμούνται "για την Ελευθερίαν και του "Χριστού την Πίστην την Αγίαν".</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Έτσι σιγά-σιγά μέσα από στους αγώνες και στους πολέμους της Χριστιανικής Κρήτης σχηματίστηκε ένας ξεχωριστός τύπος Ιερωμένου. Ο Καπετάν Παπάς όπως θα ημπορούσαμεν να τον πούμε, που έχει απάνω του όλη την ψυχή και όλη την λεβεντιά της Κρήτης.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Και στον Καπετάν Παπά αυτόν την Κρήτης η Ιερωσύνη μοιράστηκε τουλάχιστον στο δεύτερο μέρος της- το ανθρώπινο- κι έσμιξε με την παλληκαριά και την λεβεντωσύνη της Κρήτης. Το "καλιμαύχιον" έγινε σκούφια και μαύρο κρουσωτό μαντύλι,. Τα γένεια κόπηκαν στην παλιά δωρική και Καπετανίστικη φόρμα. Το αντερί έγινε σταυρωτή και πλειό κάτω η βράκα ή η γκυλότα κα τα στιβάνια για το λαγοπερπάτημα του πάνω στ' άγρια βουνά της Κρήτης. Κι απάνω σε αυτήν την λεβέντικη Κρητική φορεσιά τ' άρματα, τα πολυθρούλητα κρητικά άρματα: Τα φυσεκλίκια, οι μπιστόλες, οι σασοποί, τα μαρτίνια, οι γκράδες, το μαυρομάνικο μαχαίρι.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Και πίσω από την λεβέντικη την παλικαρίσια στολή η ψυχή της Κρήτης, η ψυχή των αντρειωμένων, η ψυχή του Διγενή, του Ιππότη, η ψυχή του μάρτυρα και του Απόστολου.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Ο Κρητικός παπάς δεν εδυσκολεύτηκε καθόλου να συνταιριάσει μέσα του με τον αντρειωμένο και τον Απόστολο, τον πολεμιστή και τον θυσιασμένο. Γιατί ένας αληθινός απόστολος έχει πάντα του μια ηρωική ψυχή, δεν φοβάται τον θάνατο και το αιώνιο δόγμα του "όλα ή τίποτα" μπορούσε τόσο εύκολα να γίνει το Κρητικό σύνθημα, "Ελευθερία ή Θάνατος".</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-Ef4ZuIKsq4A/VovCWNl2g2I/AAAAAAAA6cE/EOIG6VwLibM/s1600/a086%25CF%2586.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><img border="0" height="276" src="https://2.bp.blogspot.com/-Ef4ZuIKsq4A/VovCWNl2g2I/AAAAAAAA6cE/EOIG6VwLibM/s400/a086%25CF%2586.jpg" width="400" /></span></a></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Μα για να συμπληρώσουμε την εικόνα του Ιερωμένου που περιγράφουμε πρέπει να προσθέσουμε ακόμη πως ο Παπάς της Κρήτης, ο Καπετάν Παπάς είναι ένας ηθικός και σεμνός άνθρωπος. Η παλληκαριά στην Κρήτη συνδυάζεται πάντα με τον ιπποτισμόν και σεμνότητα. Και ο παπάς της Κρήτης έτσι είναι. Σεμνός, ολιγόλογος, σκεπτικός και συνετός στα λόγια και στα έργα του. Στην λειτουργία του και μπροστά στο θυσιαστήριο του Θεού είναι απλός και δωρικός, του λείπουν ..λαρυγγισμοί και τα θεατρικά καμώματα. Κι έξω πάλιν στο σπίτι του, στον δρόμο και στην παρέα του, είναι το ίδιο σοβαρός, αξιοπρεπείς και σεβάσμιος. Στο χωριό είναι κι ο ίδιος ένας καλός δουλευτής και συχνά τα κτήματα και τα χωράφια του είναι ..πρότυπο στην καλλιέργεια και στην νοικοκυροσύνη. Στους γάμους της Ενορίας του πηγαίνει μπροστά πάνω στ' άλογο και δίπλα στην ελληνική σημαία, συνοδεύει τον γαμβρό και την νύφη και στην βάπτιση το ίδιο κάθεται στο τραπέζι του συντέκνου και την "πρεπίζει" "τάβλα και την συντροφιά". Στις χαρές και στις γιορτές συχνά είναι ο πρώτος που αρχίζει το ριζίτικο τραγούδι και σέρνει τους σεμνούς και παλληκαρίσιους κρητικούς χορούς. Και στον θάνατο πάλι, πρώτος αυτός σκυφτός και θλιμμένος θρηνολογεί με τους ψαλμούς της εκκλησίας τον θάνατο των παλληκαριών και τα κηδεύει κάτω από τους ίσκιους των πρίνων και των κυπαρισσιών στα ιερά χώματα της Κρήτης. Έτσι στην εικόνα του παπά της Κρήτης συναντούμε περισσότερο το γνήσιο Κρητικό ανθρώπινο "αντρίστικο", ΄όπως λέμε στην Κρήτη, τύπο και λιγότερο και λιγότερο προσποιητόν και "φαρισαϊκό" ιερωμένο. Κι αυτό νομίζω δεν είναι ελάττωμα για τον Ιερωμένο. Γιατί πρώτα πρέπει να ναι κανείς άνθρωπος και μετά "άγιος". Και κείνοι τάχα που δεν τους γνοιάζει καθόλου ο άνθρωπος και βιάζονται να παραστήσουν τους αγίους και τους υπερανθρώπους νομίζω πως κάνουν μόνο μια καρικατούρα και την αποστρέφονται σίγουρα κι ο Θεός κι οι άνθρωποι.</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-Aiau09avDGw/VovFJSJmjsI/AAAAAAAA6cQ/c5C_QOgeA54/s1600/eirin102a.tif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><img border="0" height="280" src="https://1.bp.blogspot.com/-Aiau09avDGw/VovFJSJmjsI/AAAAAAAA6cQ/c5C_QOgeA54/s400/eirin102a.tif" width="400" /></span></a></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Έτσι ήταν περίπου ως τώρα ο Ιερωμένος της Κρήτης, ο Καπετάν Παπάς. </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Όμως οι χρόνοι περνούν και οι καιροί αλλάζουν. Οι πόλεμοι περνούν κι αυτοί και λιγοστεύουν κι όπως σαν Χριστιανοί ελπίζουμε και προσδοκούμε γρήγορα θα εξαλειφθούν από την ιστορία του ανθρώπου. Οι κοινωνίες και οι άνθρωποι της εποχής μας μεταφέρουν τους αγώνες και τις μάχες των σε άλλα πεδία και χρειάζονται διαφορετικά άρματα. Το νου, τον λόγο, την επιστήμη, την εργασία και την καλή διάθεση.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Έτσι κι ο Ιερωμένος της Κρήτης προσαρμόζεται στις νέες αυτές συνθήκες και δημιουργεί ένα νέο τύπο, τον κοινωνικό Παπά που μεταφέρει την "Καπετανιά" του σε άλλα επίπεδα αγώνων και διακρίσεων. Είναι ο Παπάς που πρωτοστατεί σε κοινωνικά και πολιτιστικά έργα (παιδείας-φιλανθρωπίας) και δίνει ακόμα στην κοινωνία με την οικογένεια του (ο έγγαμος) και εκλεκτά στελέχη, παιδαγωγούς ιατρούς, αξιωματικούς κλπ.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"> Όμως ο Καπετάν Παπάς δεν έπαψε να ζει. Στα παλιά Κρητικά σπίτια και στους τοίχους σε κάδρα και παλιές φωτογραφίες, τον συναντούμε με τ' άρματα και τα διπλώματα της ανδρείας του. κι ανάμεσα στους πολλούς κρητικούς παπάδες που ζούνε ακόμη, μπορείς να συναντήσεις ιερωμένους που δεν έχουν ίσως τίποτα να καυχηθούν "για τον Χριστό' μιλούν όμως με περηφάνια και καμάρι για τις μάχες και τα κατορθώματα των πολέμων των. Και τις υπερβολές αυτές που στον Κρητικό παπά, ο πατριώτης κι ο παλληκαράς ξεπέρασαν ίσως το Χριστιανό και τον Απόστολο, νομίζω ότι μπορούμε να τις ερμηνεύσουμε και να τις δικαιολογήσουμε όταν σκεφτούμε τις ιστορικές μας περιπέτειες. Μην λησμονούμε άλλωστε πως στις μεγάλες και κρίσιμες στιγμές των λαών και των ατόμων δεν μπορούμε να τις μετρούμε με το μέτρο και το "κουμπάσο" μιας στενόψυχης φαρισαϊκής ηθικής. Οι άνθρωποι και οι λαοί που κάνουν μεγάλα και τολμηρά βήματα μπορεί κάπου κάπου να κρεμάσουν τα πόδια των και στον γκρεμό και μέσα στην ίδια την άβυσσο.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Και μεις θα ευχηθούμε όποια κι αν είναι από δω και πέρα η μοίρα της Κρήτης, να μη λείψει ποτέ από τις φλέβες της "ο Καπετάν παπάς" ο ιερωμένος εκείνος που θα χει μέσα στην ψυχή του την παλληκαριά της Κρήτης και την "δύναμη του Σταυρού" για να κτυπά όχι πλειά τους Σαρακηνούς και τους Τούρκους, μα να κτυπά τον πολυμήχανον εχθρόν της αμαρτίας και των κοινωνικών αδυναμιών.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">+Ειρηναίος</span></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2237527381233431096.post-88837657442001487862015-05-12T09:32:00.000-07:002015-05-12T09:32:32.310-07:00ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΚΟΡΠΑΤΕ ΤΗΝ ΣΥΓΝΩΜΗ....<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-9_7lDzOBbI0/VVIrFECwuKI/AAAAAAAAut0/bgAV5qfp-Ag/s1600/A2492A7B6F9A4A2FC71CADA85FFBA124.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="298" src="http://3.bp.blogspot.com/-9_7lDzOBbI0/VVIrFECwuKI/AAAAAAAAut0/bgAV5qfp-Ag/s400/A2492A7B6F9A4A2FC71CADA85FFBA124.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ἐὰν γὰρ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Χριστουγεννιάτικη βραδιά στο χωριό. Νύχτα χτύπησαν οι καμπάνες και τώρα στα χαράματα τελειώνει πλειά ή λειτουργία κι οι άνθρωποι του χωριού φορώντας ότι καλλίτερο είχαν είναι στοιβαγμένοι στη μικρή εκκλησούλα κι’ ετοιμάζονται να «κοινωνήσουν».</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Είναι ή ώρα του «Κοινωνικού» κι’ όπως συμβαίνει πάντα στα χωριά αυτή την ώρα οι καλοί χριστιανοί κοιτάζουν να «συγχωρέσουν» και να «συγχωρεθούνε».</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Οι πλειό γέροι προχωρούν στο εικονοστάσι, ασπάζονται πρώτα τις εικόνες του Χρίστου και της Παναγίας κι’ υστέρα γυρίζουν στο πλήθος κάνουν μια βαθειά υπόκλιση και ζητούν κι’ από τους ανθρώπους τη συχώρεση.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Σιγά – σιγά γενικεύεται αυτό από τους περισσότερους κι’ όλοι προσπαθούνε έστω και την τελευταία στιγμή πριν «μεταλάβουν» να κάμουν κείνο πού λέει ό Κύριος στο σημερινό Ευαγγέλιο : «Εάν συγχωρέσετε τα σφάλματα πού σάς έκαμαν οι άλλοι άνθρωποι, θα συχώρεση και σας τα δικά σας ο Θεός».</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Και ίσως αυτή ή ωραία συνήθεια πού κάνουν οι αγαθοί χωρικοί μας είναι λείψανο της ταχτικής πούχαν οι πρώτοι χριστιανοί να εξομολογούνται φανερά και μπροστά στους άλλους τις αμαρτίες των.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Μα ενώ οι πλειότεροι χωρικοί έκαναν έτσι και οι γυναίκες, ένας εξηντάρης περίπου άνδρας με αυστηρό πρόσωπο που δειχνε εμπάθεια και κακία στεκόταν ακίνητος στη θέση του, ή καλύτερα ακουμπούσε βαριά στον τοίχο της εκκλησίας.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Σιγά, σιγά μια πολύ νέα γυναίκα ξέκοψε από τις θέσεις των γυναικών, προχώρησε δειλά – δειλά κι’ έσκυψε με πολύ ταπείνωση στα πόδια του σκληροπρόσωπου εκείνου άνθρωπου. «Συχώρεσε με πατέρα» είπε με κλάματα. Μα την ίδια στιγμή, με μάτια οργισμένα, γύρισε το πρόσωπο του άλλου ο «Πατέρας!» εκείνος, κι’ εγώ πού στεκόμουνα δίπλα άκουσα τα σκληρά λόγια του. « Δεν σου συγχωρώ φύγε από μπρος μου βρώμα».</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ή νέα γυναίκα έφυγε αμέσως με κλάματα από την εκκλησία, και το απόγευμα της ίδιας μέρας πνίγηκε σ’ ένα πηγάδι. Ήταν μια κοπέλα πού παρασύρθηκε από κάποιο απατεώνα και «ντρόπιασε» το σπίτι της. Στο χωριό άρχιζαν πλειά να ξεχνούν όλοι το παραστράτημα της, κι’ ή μητέρα της τη δεχότανε με την πρώτη στοργή. Ό πατέρας ήταν αγριεμένος ακόμα κι’ ή κοπέλα διάλεξε αυτή τη μεγάλη στιγμή, πού όλοι στο χωριό έδιναν κι’ έπαιρναν συγχώρεση να ζητήσει τη συγγνώμη του, για να ησυχάσει τη συνείδηση της και να ελαφρώσει την ψυχή της. Μ’ αφού της την αρνήθηκαν γονάτισε από το βάρος της αμαρτίας και αφανίστηκε.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Τέτοια περιστατικά συμβαίνουν συχνά στη ζωή μας κι’ ό Κύριος πούξερε πολύ καλά πόσο κουράζει κι’ απελπίζει την ανθρώπινη ψυχή το βάρος της αμαρτίας μάς παραγγέλνει να κάνωμε τη μεγάλη αυτή ευεργεσία και να συγχωρούμε εκείνους πού μάς πικραίνουν και μάς στενοχωρούν με τα σφάλματα και τα λάθη των, γιατί τότε μόνο θα συγχώρηση κι’ εμάς ο Θεός τα δικά μας σφάλματα. Μα η συγγνώμη του Θεού πού πρααίνει και γλυκαίνει την ψυχή και τη ζωή μας, έρχεται μόνο σε κείνους πού θα κάμουν το μεγάλο άθλο και τη μεγάλη ευεργεσία να ξαλαφρώσουν κι’ αυτοί με τη συγγνώμη πού θα δώσουν, άλλες βαρεμένες κι’ απελπισμένες ψυχές.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ή ζωή είναι και καλή και κακή κι’ οι άνθρωποι είναι και πονόψυχοι και σκληροί. Και μέσα στις αντιθέσεις αυτές και οι γενναίοι γονατίζουν, και οι ευγενείς γίνονται βάρβαροι- και οι σοφοί κάνουν σφάλματα, οι φίλοι παρεξηγούν και οι εχθροί μαλώνουν. Ό εγωισμός μεγαλώνει και η σεμνή ταπεινοσύνη φεύγει, τα συμφέροντα έρχονται και η φιλία χάνεται, οι δεσμοί λύνουν και οι αγάπες πεθαίνουν. Κι’ αυτό γίνεται σε χώρες, σε πολιτείες, σε χωριά, σε γειτονιές και σε σπίτια. Homo homini lupus est, (ό άνθρωπος διά τον άνθρωπων είναι λύκος). Κι’ ο αγριάνθρωπος αυτός άνθρωπος πολεμά και αμύνεται, πληγώνει και πληγώνεται, κυνηγά τον εχθρό κι’ ο ίδιος φεύγει μακρύτερα, δε λυτρώνει καμιά πατρίδα, δε γλυτώνει καμιά ψυχή, μα όλο ρημάζει τη γη και σκλαβώνει τη ζωή και φυλακίζει τις ψυχές στα σκοτεινά κάτεργα του κακού.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Μα σαν κάμωμε κείνο πούπε ο Χριστός να συγχωρέσομε ο ένας τον άλλο θα πάψει αυτή ή κόλαση. Οι άνθρωποι θα έλθουν πιο κοντά ο ένας στον άλλο, θα κοιταχτούν καλά και θα το δουν πώς είναι αδέλφια, θα σβήσουν οι «βεντέτες» των λαών και των ατόμων και κανείς δεν θα κάνει πλειά το καταραμένο έργο τού Κάιν. Οι ψυχές θα ημερώσουν, τα πρόσωπα θα γλυκάνουν κι’ ό κάθε άνθρωπος θα μοιάζει πώς είναι παιδί τού Θεού. Ό τελευταίος πόλεμος πλήγωσε και σκότωσε τόσα κορμιά, μα πλειότερα πλήγωσε κι’ ορφάνεψε τόσες ψυχές. Κι’ αυτοί πού σκότωσαν ήταν άνθρωποι κι’ αυτοί πού πέθαναν ήταν άνθρωποι, παρμένοι με την ίδια πάντα μετριότητα κι’ αναλογία. Μπορούμε βέβαια μοιράζοντας μ’ ακρίβεια τις ευθύνες να πούμε πώς τούτος ή εκείνος φταίει περισσότερο. Μα αυτό δε σώζει. Ο κόσμος θα σωθεί με τη συγγνώμη και την αγάπη, την κατανόηση και την αδελφοσύνη. Μια βαθειά και μεγάλη συγγνώμη πρέπει να γίνει σήμερα ο «διεθνής» ύμνος των λαών μια βαθειά μεγάλη συγγνώμη πρέπει να ένωση σήμερα τα χωρισμένα συμφέροντα και χωρισμένες αντιλήψεις στην Ελλάδα μας, μια βαθειά και μεγάλη συγγνώμη μόνο μπορεί να μικρύνει το μεγάλο έγκλημα του πολέμου των καιρών μας. Άνθρωποι σκορπάτε τη συγγνώμη…</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><a href="http://wra9.blogspot.gr/2011/03/blog-post_05.html">ΠΗΓΗ</a></span></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2237527381233431096.post-35134758703532296802014-09-12T21:50:00.003-07:002014-09-12T21:50:41.452-07:00ΘΥΤΗΣ Ή ΘΥΜΑ;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Πολλές φορές η κακία των άλλων μας χτυπά και μας αναγκάζει να υποφέρουμε και να σταυρωθούμε αλλά και σε αυτές όμως τις ιδιαίτερες περιπτώσεις το φιλότιμο μας και η ευγένειά μας, μας κάνει να υπομένουμε.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Και θέλω να έρθω να σε βρω ώ άγιο θύμα της ζωής, άνθρωπε της θυσίας και της προσφοράς και να σε ασπαστώ στο φωτεινό σου, μαρτυρικό μέτωπο.</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-bsFccUb4f8A/VBPMqa2o0AI/AAAAAAAAmn8/wixRRqqg6BE/s1600/10583806_10204827109663383_5840576820890039036_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-bsFccUb4f8A/VBPMqa2o0AI/AAAAAAAAmn8/wixRRqqg6BE/s1600/10583806_10204827109663383_5840576820890039036_n.jpg" height="280" width="400" /></span></a></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Αν είσαι ταπεινός άνθρωπος και είσαι σκυμμένος στο χωράφι σου, στο εργαστήρι σου, στο νοικοκυριό, στο γραφείο σου και μοχθείς και διακονείς και θυσιάζεσαι αθόρυβα και ταπεινά για το καλό των άλλων τότε κάνε πιστά την σιωπηλή σου θυσία και να είσαι σίγουρος ότι θα έρθει η αναγνώριση. Το ΦΩΣ θα λάμψει και η ΑΡΕΤΗ θα θριαμβεύσει.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Το αμαράντινο στεφάνι που οι άνθρωποι αρνούνται να βάλουν στο κεφάλι των μαρτύρων του καλού, το βάζει πάντα ο χρόνος και ο θεός και κάνει αθάνατη την μνήμη και την δόξα των…..</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Θύτης ή θύμα;</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Πολλές φορές η κακία των άλλων μας χτυπά και μας αναγκάζει να υποφέρουμε και να σταυρωθούμε αλλά και σε αυτές όμως τις ιδιαίτερες περιπτώσεις το φιλότιμο μας και η ευγένειά μας, μας κάνει να υπομένουμε.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Και θέλω να έρθω να σε βρω, ώ άγιο θύμα της ζωής, άνθρωπε της θυσίας και της προσφοράς και να σε ασπαστώ στο φωτεινό σου, μαρτυρικό μέτωπο. </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Αν είσαι ταπεινός άνθρωπος και είσαι σκυμμένος στο χωράφι σου, στο εργαστήρι σου, στο νοικοκυριό, στο γραφείο σου και μοχθείς και διακονείς και θυσιάζεσαι αθόρυβα και ταπεινά για το καλό των άλλων τότε κάνε πιστά την σιωπηλή σου θυσία και να είσαι σίγουρος ότι θα έρθει η αναγνώριση. Το ΦΩΣ θα λάμψει και η ΑΡΕΤΗ θα θριαμβεύσει.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Το αμαράντινο στεφάνι που οι άνθρωποι αρνούνται να βάλουν στο κεφάλι των μαρτύρων του καλού, το βάζει πάντα ο χρόνος και ο θεός και κάνει αθάνατη την μνήμη και την δόξα των…..</span></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2237527381233431096.post-26330503964643040282014-06-08T10:52:00.003-07:002014-06-08T10:53:06.823-07:00ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">"Οικογένεια"… αυτό το ιερό θεμέλιο της Κρήτης μας, της πατρίδας μας πρέπει να διασωθεί !</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Όλοι έχομε στο μυαλό μας βαθιά χαραγμένες, εικόνες από τα παιδικά μας χρόνια. Οι παππούδες μας δεν είχαν μεγάλα σπίτια μα είχαν μεγάλη καρδιά, οι γιαγιάδες μας δεν είχαν ανέσεις όμως τις χρονιάρες μέρες ανάπιαναν τα φτωχικά των, τ' ασπίζανε, τα θυμιατίζανε, ανάβανε το καντήλι δίπλα στο εικόνισμα και κάνανε τα σπίτια των, ζεστά και χαρούμενα…</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-BNjDMOB3sEI/U5SiXXC9KTI/AAAAAAAAk9I/XQCiMCzD9sY/s1600/10415626_10204047844302236_5475939375144696536_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-BNjDMOB3sEI/U5SiXXC9KTI/AAAAAAAAk9I/XQCiMCzD9sY/s1600/10415626_10204047844302236_5475939375144696536_n.jpg" height="287" width="400" /></span></a></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Όμως τα σπίτια αυτά συμμαζεύανε τους ανθρώπους των γύρω από το τραπέζι και κάνανε την οικογενειακή μυσταγωγία: ο παππούς, η γιαγιά, το ανδρόγυνο, τα εγγόνια, οι κουνιάδοι, οι συντέκνοι, οι φαμέγοι, οι φίλοι και οι αδελφοχτοί όλοι γύρω από το τραπέζι της γιορτής και της χαράς…</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Έτρωγαν το φαγητό με την αρχοντιά των κρητικών εθίμων και έπιναν κρασί με ευχές και εγκάρδιες συγκινήσεις: χρόνια πολλά, να χαρείτε το στεφάνι σας, με το καλό να 'ρθούνε οι ξενιτεμένοι σας, ο θεός να συγχωρέσει των αποθαμένων σας….</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Συχνά μαζί με το κρασί πίνανε και τα δάκρυα που κυλούσαν κρυφά από τα μάτια των για κείνους που έλειπαν στον κάτω κόσμο ή στην ξενιτειά. Κάνανε το σταυρό τους, ψάλανε το τροπάρι της ημέρας και αρχίζανε το παλιό ριζίτικο τραγούδι.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Πανάρχαια ιερά και ζεστά ανθρώπινα συναισθήματα ξυπνούσαν μέσα στις καρδιές των και έκαναν ιερή μυσταγωγία την οικογενειακή σύναξη. Το σπίτι ήταν ακόμα το κέντρο της γης, η ιερή εστία της ζωής και ο άνθρωπος μπορούσε ακόμα να χαρεί και να γιορτάσει.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Σήμερα γιορτάζουμε στον δρόμο, στα ξενοδοχεία, στις κρουαζιέρες στις λέσχες. Έτσι γεμίσαμε τον χρόνο μας με κίνηση και θόρυβο, μας λείπει όμως η βαθειά αγαλλίαση που έρχεται από την ΦΕΓΓΟΒΟΛΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ….</span></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2237527381233431096.post-18346247796287148222014-05-30T21:16:00.003-07:002014-05-30T21:16:19.777-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Κρήτη και πουν’ οι πύργοι σου και τα καμπαναριά σου</span><br />
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-8y171mbBupY/U4lXQoKljUI/AAAAAAAAkxQ/Ynv-qDSqihc/s1600/10341508_10204003755120034_8788421516552535201_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-8y171mbBupY/U4lXQoKljUI/AAAAAAAAkxQ/Ynv-qDSqihc/s1600/10341508_10204003755120034_8788421516552535201_n.jpg" height="320" width="226" /></span></a><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Και πουν οι ανδρειωμένοι σου τ’ άμορφα παλληκάρια.»</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Που΄ναι, αλήθεια θεέ μου, εκείνοι οι μεγάλοι και ηρωικοί Παππούδες μας ,που σμίγοντας την πίστη με την δύναμη των, έκαμαν τα μεγάλα και υπεράνθρωπα έργα.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Που είναι αυτοί που με την ομολογία και την αναφορά τους στη θεία δύναμη κατάφεραν τόσα πολλά ενώ αντίθετα οι μικροί και τιποτένιοι θεοποιούνε την μικρότητα των και μιλούν με κομπασμό για τα μικρά και ασήμαντα των έργα.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Που είναι τέλος πάντων εκείνοι οι σεμνοί ήρωες, που είχαν κρεμασμένα στα στήθη τους μαζί με τα άρματα της Κρήτης, το Τίμιο Ξύλο και την Παναγία και μέσα στην καρδία των έκαιγε η φλόγα της τιμής και της ανθρωπιάς; Που είναι εκείνη η γενιά των αρχόντων και των ανδρειωμένων;</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Που είναι εκείνες οι «σειρές» των ανθρώπων που πιστεύανε και πολεμούσανε, που δουλεύανε και τραγουδούσανε, που είχαν αρετή και λόγο και γεμίσανε την Κρήτη με τρόπαια και επιτεύγματα που τα ζηλεύει ο κόσμος όλος.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Μέσα στην σκλαβιά και τον χαλασμό του ξεπεσμού της εποχής μας, μέσα στο πλαδαρό πνεύμα που μικραίνει και ξευτιλίζει τον άνθρωπο, η Κρήτη πρέπει να περισώσει την ανθρωπιά και την λεβεντιά της.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Λεβεντιά και παλληκαριά όμως δεν μπορεί να υπάρξει στον άνθρωπο , όταν ο λαός αυτός χάσει την δύναμη που λέγεται ΠΙΣΤΗ.</span></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2237527381233431096.post-64713280750532316282014-04-01T07:47:00.000-07:002014-04-01T07:47:08.491-07:00ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ ..ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΝ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η Χριστιανική πεντηκοστή σημαίνει στη γλώσσα της θεολογίας και της Εκκλησίας μας: Ανακαίνιση του ανθρώπου και του κόσμου. Νέα δημιουργία. Νέα ανθρωπότητα.</span><br />
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-pgVOj0YqXCQ/UzrRB4PyuHI/AAAAAAAAjpI/sQFLdjX2EvM/s1600/1966955_10203568596641344_536897498_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-pgVOj0YqXCQ/UzrRB4PyuHI/AAAAAAAAjpI/sQFLdjX2EvM/s1600/1966955_10203568596641344_536897498_n.jpg" height="320" width="228" /></span></a><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Αυτό κηρύσσουμε σήμερα στην εορτή της Πεντηκοστής που σημαίνει την πνευματική ανακαίνιση του κόσμου. Και καλούμε άτομα και λαούς σε μια πνευματική αφύπνιση, σε μια διαρκή εγρήγορση και μια δραστική αντίσταση στις παντοειδής αλλοτριώσεις που επιβάλουν στον άνθρωπο οι ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΔΟΜΕΣ της εποχής μας.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Κάνουμε έκκληση στους οικονομολόγους και στους πολιτικούς του κόσμου να πάψουν να βλέπουν τον άνθρωπο σαν εμπόρευμα και να μετρούν τον πολιτισμό του μόνο με το «κατά κεφαλήν εισόδημα»</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Κάνουμε έκκληση στους ηγέτες του ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ και των θρησκειών όλου του κόσμου να μιλήσουν στην σημερινή ανθρωπότητα προφητικά για την σωτηρία του ανθρώπου.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Κάνουμε έκκληση στις νέες γενιές ,σε αυτούς που περισσότερο πνίγει η κρίση της εποχής μας, να πιστέψουν στην επανάσταση των Συνειδήσεων και να την δώσουν μήνυμα και σωτηρία στον κόσμο.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Χριστιανικέ Λαέ των επαρχιών Κισσάμου και Σελίνου, της Κρήτης, της Ελλάδος και όσοι ακούτε το μήνυμα μου. Δεν είμαι εγώ ο ασήμαντος και ελάχιστος που βρήκα την επανάσταση των συνειδήσεων.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Είναι Εκείνος ο Xριστός που σήκωσε την επανάσταση των συνειδήσεων και στο όνομα του, ξεσηκώθηκαν Προφήτες, Απόστολοι και Μάρτυρες για την Ανακαίνιση του κόσμου και κήρυξε την ακατάπαυστη επανάσταση της ανθρώπινης ψυχής εναντίον της αμαρτίας, της πτώσης και της παρακμής! </span></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2237527381233431096.post-19512177781909562132014-03-24T12:56:00.001-07:002014-03-24T12:56:03.775-07:00ΜΗΝ ΛΗΣΜΟΝΕΙΣ Ο,ΤΙ ΕΙΣΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-vswo8xT1fm0/UzCNZGNtODI/AAAAAAAAjgg/fUZJrTAh9Zk/s1600/1148912_10203483770040732_26797287_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-vswo8xT1fm0/UzCNZGNtODI/AAAAAAAAjgg/fUZJrTAh9Zk/s1600/1148912_10203483770040732_26797287_n.jpg" height="262" width="400" /></a></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Αμαρτιών μου τα πλήθη</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">και κριμάτων Σου αβύσσους</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Τις εξιχνιάσει Ψυχοσώστα Σωτήρ μου…»</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ω συ που διαβάζεις τις γραμμές αυτές. Αν βρίσκεσαι σε δύσκολες στιγμές για ένα σφάλμα σου, για μια πτώση σου, για μια αμαρτία σου….</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Αν η σάρκα σε παρέσυρε, αν το πάθος σε ενίκησε, αν το πνεύμα σε επρόδωσε , αν ……αν……Και στενάζεις και μετανιώνεις και απελπίζεσαι. ΜΗΝ ΛΗΣΜΟΝΕΙΣ Ο,ΤΙ ΕΙΣΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Μην λησμονείς ότι δεν είσαι παντοδύναμος και αναμάρτητος. Μην λησμονείς ότι είσαι άνθρωπος όχι για να δικαιολογείς τις πτώσεις σου και την λάσπη σου, αλλά για να έχεις κουράγιο να αγωνίζεσαι στους ηθικούς σου αγώνες. Μην λησμονείς ότι πάνω από την γνώμη των άλλων που τόσο εύκολα κατακρίνει και απελπίζει και πάνω ακόμη από την καταδίκη που σου κάνει η ίδια η συνείδηση σου, υπάρχει η ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, που είναι πλειό μεγάλη και από την ίδια την συνείδηση σου και από την γνώμη του κόσμου όλου.</span></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2237527381233431096.post-41097868229924451012014-03-15T06:58:00.003-07:002014-03-15T06:59:05.659-07:00ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΩΝ ΛΟΥΛΟΥΔΙΩΝ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-hT5qjYtuGyQ/UyRcZvjcijI/AAAAAAAAjXk/YIvUn55ANXc/s1600/1896892_10203442393126335_574786446_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-hT5qjYtuGyQ/UyRcZvjcijI/AAAAAAAAjXk/YIvUn55ANXc/s1600/1896892_10203442393126335_574786446_n.jpg" height="260" width="400" /></a></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Αγαπητά μου παιδιά!</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Κάθε άνοιξη ο θεός αναπλάθει τον κόσμο του, τον γεμίζει άνθη και τον κάνει πρωτόπλαστο.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Μα όπως συμβαίνει με τα λουλούδια της Γης, που οι άνθρωποι συχνά τα λερώνουν και τα καταστρέφουν, το ίδιο συμβαίνει με τα λουλούδια εκείνα που λέγονται παιδιά και φυτρώνουν από τις ρίζες του Γάμου , που τον ευλογεί η Εκκλησία μας και εύχεται </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«και ίδωσιν υιούς των υιων αυτών ως νεόφυτα ελαίων κύκλω της τραπέζης αυτών…»</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Και εγώ αν μπορούσα θα ήθελα να πάρω αυτές τις παλιές επιγραφές «αγαπάτε τα άνθη» να τις κρατήσω παντού όπου υπάρχουν «κηπάρια» παιδιών.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Στις οικογένειες ,στα σχολεία, στα κέντρα διασκεδάσεων, παντού όπου υπάρχουν παιδιά και κινδυνεύουν από αδιάφορους γονιούς, από ανάξιους παιδαγωγούς, από εμπόρους και μαστροπούς της παιδικής αθωότητας, πότε με σεξολογίες πότε με ναρκωτικά και πότε με σατανοτράγουδα και μόδες που απογυμνώνουν τον άνθρωπο σωματικά και ψυχικά.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Το μήνυμα λοιπόν των λουλουδιών της άνοιξης γίνεται και μήνυμα για τα λουλούδια παιδιά του κόσμου και της πατρίδας μας ,που έχομε πολλούς λόγους να αγαπάμε και να προστατεύουμε.</span></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2237527381233431096.post-44376395926392136022014-03-02T10:35:00.000-08:002016-12-09T10:22:27.448-08:00ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-EgzcgJq04J4/UxN5VtTXIrI/AAAAAAAAjM0/EOUQOQzawUE/s1600/1621850_10203366635152433_896580521_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="288" src="https://2.bp.blogspot.com/-EgzcgJq04J4/UxN5VtTXIrI/AAAAAAAAjM0/EOUQOQzawUE/s1600/1621850_10203366635152433_896580521_n.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Το κυρίαρχο σύνθημα που ακούγεται στις μέρες μας είναι «Εκδημοκρατισμός»…</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Εκδημοκρατισμός της Παιδείας …Εκδημοκρατισμός του σχολείου ..Εκδημοκρατισμός της οικονομίας, Εκδημοκρατισμός του στρατού, της Αστυνομίας… Εκδημοκρατισμός της οικογένειας, στη γυναίκα κλπ…</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Εκδημοκρατισμός της παιδείας σημαίνει τάχα να καταργήσομε την γλώσσα μας την Ιστορία μας και κάθε παιδαγωγική αρχή; Εκδημοκρατισμός της οικονομίας σημαίνει να αφήσομε τους αγρούς, τις τέχνες και να τρέξομε στον κρατικό κορβανά, υπάλληλοι, αργόμισθοι, απεργοί κλπ για να βουλιάξομε στα χρέη; </span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Εκδημοκρατισμός στον στρατό σημαίνει να καταργήσομε την έννοια του πατριωτισμού και της πειθαρχίας; Εκδημοκρατισμός στην οικογένεια σημαίνει ελεύθερος έρωτας, αμβλώσεις, υπογεννητικότητα και μαρασμός του έθνους;</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Εάν όλοι οι εκδημοκρατισμοί σημαίνουν όλα αυτά σε μια αποσύνθεση ανθρώπων και πραγμάτων και καταστρέψουν κάθε τι το ΕΛΛΗΝΙΚΟ τότε τι σχέση μπορεί να έχει με την δημοκρατία;</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Η ουσιαστική και βαθύτερη Δημοκρατία έρχεται με δημοκρατικές δημοκοπίες. Η Δημοκρατική αγωγή ενός ανθρώπου ή ενός λαού χρειάζεται μια υποδομή που δεν δίδουν οι φθηνοί εκδημοκρατισμοί. Την δίδουν η αληθινή παιδεία, η πνευματική καλλιέργεια, η άσκηση της αρετής, ο σεβασμός του άλλου η συναίσθηση της ευθύνης κλπ </span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ένα όμως είναι σίγουρο πως τα έθνη και οι λαοί πέχουν δυναμισμό και σφρίγος υλικό και ηθικό ,τα έθνη αυτά θα κρατηθούν και θα επιζήσουνε.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Να βελτιώσουμε λοιπόν την Δημοκρατία μας και να την κάνομε βαθύτερη αλλά υπό τον όρο να περισώσουμε την ΕΛΛΑΔΑ και τον ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ και να είναι η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ!</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ιανουάριος 1987</span></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2237527381233431096.post-10238839986260585992014-02-25T09:46:00.002-08:002014-03-02T10:35:22.943-08:00ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Πόσο μου αρέσουν οι άνθρωποι που κρατούν στον ένα ώμο τον Σταυρό και στον άλλο την αγάπη! Κείνοι που πίνουν αδιάκοπα από το ποτήρι της πίκρας και όμως μιλούν πάντα με ωραία λόγια. </span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-VXQwOuUlWF4/UwzWymSdGBI/AAAAAAAAjFE/e59XVj1OV0w/s1600/1511430_10203324862188135_455436351_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-VXQwOuUlWF4/UwzWymSdGBI/AAAAAAAAjFE/e59XVj1OV0w/s1600/1511430_10203324862188135_455436351_n.jpg" height="283" width="400" /></span></a></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Κείνοι που ζούνε σε ένα καμίνι πυρωμένο και όμως τραγουδούν για τον Θεό. Κείνοι που πονούν ίσως στην λάσπη και στις σκληρές πέτρες των δρόμων της ζωής ,μα τα μάτια της ψυχής τους είναι στραμμένα στα υπερκόσμια οράματα και στον θεό!</span></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2237527381233431096.post-84733886412267434992014-02-17T06:37:00.002-08:002014-02-17T06:37:15.108-08:00Η ΕΝΘΟΝΙΣΗ 1957<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-CCPBFTi-FWE/UwIeFUZs-5I/AAAAAAAAi78/-Vzb5_kdPYQ/s1600/1897928_10203258102039173_1654741538_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-CCPBFTi-FWE/UwIeFUZs-5I/AAAAAAAAi78/-Vzb5_kdPYQ/s1600/1897928_10203258102039173_1654741538_n.jpg" height="275" width="400" /></a></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Από την ενθρόνιση του, τον Δεκέμβριο του 1957 σε Μητροπολίτη, Κισάμου και Σελίνου!</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Φώτο Γιάννης Παπαδημητράκης</span></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2237527381233431096.post-35224186130834457602014-02-03T21:36:00.001-08:002014-02-03T21:37:31.691-08:00ΤΟΠΟ ΣΤΟ ΘΕΟ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: red; font-family: Verdana, sans-serif;">Γράμμα από τον Γέροντα Επίσκοπο Ειρηναίο… προς τους ιεροσπουδαστές της εκκλησιαστής σχολής Κρήτης το 1953</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Αγαπημένα μου παιδιά,</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Λίγες ημέρες ύστερα από το κλείσιμο της Σχολής μας, τον περασμένον Ιούνιον, γύρισα πάλι σ’ αυτήν ένα βράδυ να τακτοποιήσω μια εργασία μου. Και καταλαβαίνετε τώρα ποια ήταν η ταραχή και η θλίψη μου, όταν βρέθηκα σ’ αυτόν τον αγαπημένο μας τόπο, σ’ αυτή την πνευματική μας φωλιά , που τα μικρά και τα μεγάλα της πουλιά είχαν πετάξει και ήταν άδεια ή και πένθιμη.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Κανένα βήμα ,κανένα τρέξιμο παιδιού δεν ακουγόταν στην αυλή του Ωραίου μας Μοναστηριού, κανείς θόρυβος δεν ερχόταν από το γήπεδο των παιγνιδιών σας και ακόμη πλειότερα αναζητούσε κανείς από τις τάξεις σας τις φωνές των ύμνων και των τραγουδιών του Θεού που τόσο όλοι μας τα έχουμε συνηθίσει.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Μα η θλίψη μου αυτή έγινε συγκίνηση και αληθινοί οδύνη, όταν το πρωί της άλλης, τακτοποιώντας το γραφείο μου, εύρισκα ........</span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">....... τόσα πράγματα που μου θύμιζαν τη ζωή και το μόχθο μας σ’ αυτόν τον τόπο. Εδώ ένα κομμάτι χαρτί μου ‘δειχνε το σχέδιο μιας εργασίας σας, εκεί ένα ανθάκι ξηρό, που μου το φέρατε ποιος ξέρει πότε, μου θύμιζε την αγάπη σας κι ακόμα δυο τρία σημειώματα πρόχειρα, που τα κρύψανε μερικοί από σας χωρίς εγώ να το ξέρω ανάμεσα στα βιβλία μου σε κείνες τις αξέχαστες στιγμές του χωρισμού μας, μιλούσαν τόσο εγκάρδια και συγκινητικά για τα αισθήματά μας. Έκλαψα τότε πολύ, αγαπημένα μου παιδιά, το ίδιο κλαίω και σήμερα που σας γράφω τις γραμμές αυτές από κάποιο βουνίσιο τόπο.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ω Θεέ μου! Τι θα κάνομε λοιπόν αυτήν την απέραντη δύναμη που έβαλες στην καρδιά μας; Πού θα σκορπίσωμεν αυτή την δύναμη φλόγα που καίει και απειλεί το στήθος μας, αν δεν την κάνομε συγκίνηση, στοχασμό, όνειρο, στοργή, δάκρυ και πόνο και πάλη και αγωνιά και νίκη για όλα τα Άγια πράγματα που Συ ο ίδιος έκαμες στην απέραντη δημιουργία Σου και μέσα στην ωραία καρδιά του ανθρώπου.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ω! άφησε, Θεέ μου τις μεγάλες και ανήσυχες καρδιές, αυτά τα πλειό παράξενα αριστουργήματα μέσα σ’ όλη την Πλάση Σου, άφησέ τις να αγαπούν και να πονούν, άφησέ τις να σκιρτούν και να σπαράσσουν, γιατί χωρίς αυτές ο κόσμος ολόκληρος θα’ ταν πολύ βουβός και οι ίδιες θα αφανιζότανε μέσα στη δική των την δύναμη. Κι άφησε και σε μένα την αγάπη των παιδιών αυτών, που για το μεγάλωμα και για το καλό των κι η δική μου καρδιά δεν έχει μικρότερο πόνο από την οδύνη εκείνων που τα γέννησαν με την σάρκα των.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Μα τι ξεκίνησα πάλι να σας γραφώ, αγαπημένα μου παιδιά. Μόνο για τα δάκρυα μου. Α! Όχι. Ξέρω να κλαίω, μα ξέρω και να σκουπίσω τα δάκρυα μου. Γιατί όποιος δεν ξέρει να σκουπίζει τα δάκρυα του, δεν πρέπει ούτε να κλαίει.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ο Θεός δεν αγαπά κείνους που κλαψουρίζουν χωρίς δύναμη. Ε, λοιπόν. Οι πρώτες εκθεσούλες του θερινού Ιεραποστολικού σας έργου με γεμίζουν χαρά και συγκίνηση και αφού σας συνεπήρε τούτος ο ωραίος ενθουσιασμός να μιλήτε για το Θεό, ήθελα άλλη μια φορά να σας υπενθυμίσω τούτα τα αθάνατα λόγια, με τα οποία ο Ευαγγελιστής Ματθαίος κλείνει και τελειώνει το Ευαγγέλιον του: «Πορευθέντες ουν μαθητεύσατε πάντα τα Έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα Πατρός και Υιού και του Αγίου Πνεύματος».</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Όλα τα λόγια που μίλησε ο Χριστός είναι ζωή και αλήθεια μα ξεχωριστά μερικά από εκείνα τα αιώνια ρήματα Του που ειπώθηκαν σε ξεχωριστές στιγμές της επίγειας ζωής Του, έχουνε μια ιδιαίτερη γοητεία και προκαλούνε στη ψυχή μας όχι μόνο στοχασμούς μα και ωραίες γλυκές συγκινήσεις. Και τα λόγια αυτά, όπως τα θέτει ο Άγιος Ματθαίος σαν στερνό παράγγελμα στον τελευταίο αποχαιρετιστήριο λόγο του Θειου Διδασκάλου στην Ανάληψη Του, παίρνουν τη δύναμη, την τρυφερότητα αλλά και την μελαγχολία των λόγων, που ‘χουνε όλοι οι μεγάλοι και άγιοι χωρισμοί για την ανθρώπινη καρδιά.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ένας που αγάπησε τον κόσμο κι άφησε το Σταυρό Του μαρτυρικό δακτυλίδι της αιώνιας αγάπης Του, φεύγει για το δικό του ουράνιο κόσμο και στο ωραίο κύκνειο άσμα του χωρισμού Του, αφήνει σε κείνους που τον ένοιωσαν και τον αγάπησαν περισσότερο αυτή την εντολή της μαθητείας του κόσμου.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Μια εντολή που θα αντηχεί σαν ωραίος γλυκός αντίλαλος στα διαστήματα των τόπων και των αιώνιων και καλεί όλες τις ωραίες ψυχές να την ακούν και να την επαναλαμβάνουν.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Είναι το τελευταίοι θέλημα του μοναδικού Αγαπημένου μας του Αιώνιου Μνηστήρα της ψυχής μας και το κρατούμε με όλο τον ωραίο πόνο του χωρισμού Του, αλλά και μ’ όλη την δύναμη και την υπόσχεση της αφοσίωσης μας σε Κείνον.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Στο όνομα της εντολής αυτής ξεκίνησαν οι ψαράδες της Γαλιλαίας και όλοι εκείνοι που κάτω από τη Σημαία του Σταυρού Του μιλήσανε και πράξανε το μεγάλο και το τέλειο πάνω στη γη.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Και θέλω, αγαπημένα μου παιδιά, να ξεκινήσετε και σεις στο όνομα της εντολής αυτής.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Λογιάστε για μια στιγμή πως ανάμεσα στην καρδιά σας και στον Χριστό δεν μπαίνουν οι είκοσι αιώνες της Ιστορίας της Θρησκείας Του και λογιάστε ακόμη πως σε κείνη την τελευταία λειτουργία, που κάναμε φέτος στην ωραία μεγάλη Εκκλησιά της Σχολής μας, στήθηκε ο ίδιος ο Χριστός και μας μίλησε τα λόγια Του: «Πορευθέντες μαθητεύσατε...».</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Νοιώσετέ το έτσι στην καρδιά σας, όχι πως σας είπε κανείς τα λόγια αυτά, όχι πως τα διαβάσατε σε κανένα χαρτί, αλλά πως στήθηκε ο ίδιος ο Χριστός και σας είπε με κείνο τον ωραίο τόνο της φωνής Του που δεν απαιτεί, που δεν υποχρεώνει, που δεν μαλώνει, μα σκλαβώνει ωστόσο τη θέλησή μας, τη θέληση όλων των εξευγενισμένων καρδιών και την δένει μαζί Του.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Πηγαίνετε στον κόσμο να κηρύξετε το Θεό, πηγαίνετε στον κόσμο να ξαναφέρετε το Θεό, τον διωγμένο Θεό, τον ξορισμένο Θεό.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Αν απορείτε για τα λόγια μου αυτά σάς εξηγούμαι αμέσως.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Υπάρχει στον κόσμο αυτό, κάποιος που πολεμά αδιάκοπα το Θεό και κατορθώνει να βάζει τους ανθρώπους στα σχέδια και στους σκοπούς του.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Έτσι, λίγο ύστερα από την πλάση και την δημιουργία του κόσμου οι άνθρωποι ξέχασαν το Θεό.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Υστέρα, όταν ο Θεός ξανάλθε στον κόσμο, οι άνθρωποι τον εσταύρωσαν.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Επειδή όμως με το σταυρό ο Θεός ξαναπαίρνει στα χέρια Του τον κόσμο, ο μεγάλος εχθρός Του, ο σατανάς, έβαλε επάνω στους ανθρώπους να τον διώξουν και να Τον ξορίσουν έξω από το κόσμο.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Και το σχέδιο τούτο πέτυχε πάνω κάτω, γιατί χρονιά τώρα οι άνθρωποι λένε στον Θεό: Κύριε Θεέ, να καθίσεις πάνω στους Ουρανούς Σου και μείς θα Σου στέλνομε εκεί τις προσευχές και τα θαυμιάματά μας.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Σε τούτη δω την γη, που ‘ναι γεμάτη με αμαρτίες και λάσπη, να μην ανακατεύεται καθόλου η αγιότητά Σου, κι άφησε να την ορίζομε και να την κυβερνούμε μεις.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Αλλά πάλι αν θέλεις να ‘ρχεσαι πότε πότε και εδώ κάτω για να περνάς την ώρα Σου, εμείς θα Σου βρίσκομε ένα κατάλληλο και σοβαρό τόπο.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ένα νεκροταφείο π.χ. μια ξωτική σπηλιά μια απόμερη ερημιά και αλλά παρόμοια είναι κατάλληλα και σοβαροί τόποι για τα γερατειά και την Αγιότητά Σου.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Τα άλλα, οι πολιτείες, τα χωριά, τα εργοστάσια, τα σχολεία, τα παλάτια, τα βουλευτήρια, τα θέατρα, τα στάδια, δεν είναι σοβαροί Τόποι και άφησέ τα σε μας να τα ορίζομε.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Έτσι συμβουλευτήκαν οι άνθρωποι και έτσι έπραξαν. Έδιωξαν τον Θεό από το κόσμο αυτό, από τη ζωή αυτή.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Το ξόρισαν στις άγονες ερημιές και πάνω ψηλά στα σύννεφα για να του στέλνουν εκεί νωθρές προσευχές, τις βλαστήμιες και τις μούντζες των και να αφήσουν εδώ κάτω άρχοντα και κυβερνήτη τον εγωισμό, την τρέλα, το συμφέρον, την πονηριά και την σκληράδα των τον ίδιο τον Σατανά.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Να πιο είναι το αμάρτημα και το έγκλημα του σύγχρονου ανθρώπου: το έγκλημα της αποκοπής και της ορφάνιας του κόσμου από το Θεό. Το έγκλημα της εξορίας του Θεού μακριά από τον παλμό της ζωής αυτής.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ένα έγκλημα για το οποίον εργαστήκανε όχι μονό οι εχθροί του αλλά και οι φίλοι Του, χωρίς ίσως να το καταλάβουνε και οι ίδιοι.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ε, λοιπόν. Αυτόν τον ξορισμένο και διωγμένο Θεό, πηγαίνετε να κηρύξετε στο κόσμο, αγαπημένα μου παιδιά.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Αυτόν τον λησμονημένο και συκοφαντημένο τόσο πολύ στην εποχή μας Θεό, σταθείτε να τον υπερασπιστείτε. Μιλήστε για τα δικαιώματα του Αιώνιου, για τη «Βασιλεία του» πάνω στην γη αυτή. Ξαναβάλετε τη σημαία της ζωής στο δυνατό χέρι του Θεού, εκεί που οι άνθρωποι συνηθίσανε να βλέπουνε μόνο το πένθιμο δρεπάνι του θανάτου.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Αναστήσετε τον Θεό από τα μνήματα που τον έχουν θάψει οι τυπολατρίες και η δειλία όλων μας και φέρετέ τον στο Φως, στη ζωή, στη δημιουργία τη δική Του και στη δημιουργία των παιδιών Του, για να γνωρίσουμε όλα τη χάρη και τη λύτρωση Του. Γιατί στο Θεό δεν ανήκουνε μόνο τα «υπερπέραν» και τα «αόρατα», ο θάνατος, τα μνήματα κι οι ερημιές, αλλά στο Θεό ανήκει επίσης η γη «και το πλήρωμα αυτής».</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Γιατί λοιπόν να παίρνομε από Εκείνο τα δικαιώματα της εξουσίας Του πάνω σ’ όλα αυτά και να τα δίνομε στο διάβολο;</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Πως συμβαίνει έτσι, ώστε να πιστεύομε στο Θεό και να κυβερνούμαστε από το σατανά; Πως γίνεται έτσι, ώστε ο Σταυρός να στέκει ακόμη ματωμένος πάνω στο πρόσωπο της Γης και οι δυνάμεις του κακού να’ χουνε στα χέρια των τη μοίρα του Κόσμου;</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Μα είναι καιρός νομίζω που ο Θεός πρέπει να δώσει τη μάχη Του για να κατακτήσει άλλη μια φορά τον κόσμον κι είμαστε μεις που θα κρατήσομε τώρα το σπαθί και τη σημαία Του. Πρέπει να ανοίξομε το δρόμο του Θεού πάνω στη Γη.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Πρέπει να φωνάξομε τούτο το Σύνθημα: ΤΟΠΟ ΣΤΟ ΘΕΟ ΤΟΠΟ ΣΤΟ ΘΕΟ. Μιλήστε σαν Προφήτες του παλιού καιρού. Μιλήστε με τη φωνή του κεραυνού, με την κραυγή του λιονταριού κι όπου χρειάζεται με τη φωνή τ’ αρνιού και το ρυθμό της λύρας. Ξεσηκώστε τις σκλάβες ψυχές κι αρματώστε τις για τον Αγώνα του Θεού. Στηθείτε και δείξετε στους ανθρώπους το δρόμο του Θεού. ΟΧΙ ΜΕ ΤΟ ΔΑΚΤΥΛΟ ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΣΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΣΑΣ «πορευθέντες ουν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη».</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ιούλιος 1953</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πρ. Κισσάμου & Σελίνου Ειρηναίος Γαλανάκης</span></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2237527381233431096.post-27175128679629136612014-01-22T07:47:00.003-08:002014-01-22T07:47:50.841-08:00Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-mL8qLJ2-vvA/Ut_n8iIDHzI/AAAAAAAAimI/AEkLYxXRGfs/s1600/1391856_10200850275400961_308354367_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-mL8qLJ2-vvA/Ut_n8iIDHzI/AAAAAAAAimI/AEkLYxXRGfs/s1600/1391856_10200850275400961_308354367_n.jpg" height="321" width="400" /></a></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">1952 φοιτητής στην Γαλλία!!!</span></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2237527381233431096.post-9373972801912551942013-12-19T10:43:00.001-08:002013-12-19T10:43:43.874-08:00ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-rVdIDirfMHw/UrM9_uXDBhI/AAAAAAAAiEI/J6-An5z2jag/s1600/1512497_572365729506194_628773400_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="267" src="http://3.bp.blogspot.com/-rVdIDirfMHw/UrM9_uXDBhI/AAAAAAAAiEI/J6-An5z2jag/s400/1512497_572365729506194_628773400_n.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ειρηναίος και Τιμόθεος Παπουτσάκης </span></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2237527381233431096.post-91087742316228772462013-11-05T06:26:00.005-08:002013-11-05T06:27:42.604-08:00ΕΞΙ ΜΗΝΕΣ ΔΙΧΩΣ ΤΟΝ ΠΑΠΠΟΥ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-PZZzNB0Mss0/Unj__uGsWzI/AAAAAAAAhCs/kyw7usv7Pmc/s1600/%CE%95%CE%99%CE%A1%CE%97%CE%9D.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://2.bp.blogspot.com/-PZZzNB0Mss0/Unj__uGsWzI/AAAAAAAAhCs/kyw7usv7Pmc/s320/%CE%95%CE%99%CE%A1%CE%97%CE%9D.jpg" width="257" /></a></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b>Δεν τον είδα να βγαίνει τον Παππού από την Ωραία Πύλη, είναι αλήθεια, όμως μια φωνή μέσα μου μού λέει ότι βγήκε και ξαναβγήκε. Τα μάτια της ψυχής μου άλλωστε, όπως και τα μάτια της ψυχής ολονών, αυτό μαρτυρούν…</b></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="color: red; font-family: Verdana, sans-serif;"><b>Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης</b></span><br />
<br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Το εξάμηνο μνημόσυνο του Μεγάλου Παππού της Κρήτης, του μακαριστού μητροπολίτη πρώην Κισάμου και Σελίνου Ειρηναίου Γαλανάκη, την προπερασμένη Κυριακή 27 Οκτωβρίου, στον Άγιο Σπυρίδωνα του Καστελίου. Διάχυτη η αίσθηση κάποιες στιγμές στο εκκλησίασμα, στον περιεστώτα λαό που ξετρούλιαξε με την παρουσία του την εκκλησία, ότι ιερουργεί ο ίδιος. Οπως τότε… τον Δεκέμβρη του 1957 για παράδειγμα που ενθρονιζόταν για πρώτη φορά ως επίσκοπος. Οπως τότε… τον Ιανουάριο του 1971, όταν αποχωριζόταν το ποίμνιό του για να πάει στη Γερμανία. Όπως τότε… τον Μάιο του 1980, όταν ενθρονιζόταν για δεύτερη φορά στην αγαπημένη του Μητρόπολη. Όπως τότε… στα σπερνά της Σαρακοστής, στις κυριακάτικες λειτουργίες, στα πανηγύρια του Αγίου… όπου να ’ναι θα τον δούμε να προβάλει απ’ την Αγια Πύλη για να μας μιλήσει, για να μας συμβουλεύσει και για να μας ευλογήσει σκεφτόμουν ενώ προχωρούσε η Θεία Λειτουργία ιερουργούντων του και καλύτερου κατά κοινήν ομολογία μαθητή του και συνεχιστή του αρχιεπισκόπου Κρήτης Ειρηναίου Αθανασιάδη και του πανάξιου διαδόχου του στον επισκοπικό θρόνο μητροπολίτη Κισάμου και Σελίνου Αμφιλοχίου Ανδρονικάκη.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Δεν τον είδα να βγαίνει τον παππού, είναι αλήθεια, όμως μια φωνή μέσα μου μού λέει ότι βγήκε και ξαναβγήκε. Τα μάτια της ψυχής μου άλλωστε, όπως και τα μάτια της ψυχής ολονών, αυτό μαρτυρούν…</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Χιλιάδες χρόνια, χιλιάδες άνθρωποι, ζευγάδες, μαστόροι, βοσκοί, παπάδες, καπετάνιοι, έμποροι, δασκάλοι, μάρτυρες κι αγιασμένοι, δουλέψανε για να κτισθεί, να μεγαλώσει και να σωθεί η Κρήτη. Δουλέψανε με το μυστρί, με το τσαπί, με το τουφέκι, με τον λόγο και τον κόπο, με το αίμα και το πνεύμα, για να σταθεί η Κρήτη και να ’ναι σήμερα στα χέρια μας κληρονομιά και χρέος. Κι η κληρονομιά αυτή πρέπει να κρατηθεί από μας σήμερα, να προστέσουμε σ’ αυτήν τα δικά μας ανασταίματα και να την παραδώσουμε στα παιδιά μας και στα παιδιά των παιδιών μας».</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Από το βιβλίο του Ειρηναίου Γαλανάκη “Στοχασμοί από την Αγία Σοφία”.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Οχι, δεν είναι λυπημένη!</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">mn2Ωσεί παρούσα και τα πάντα πληρούσα για τρεις βραδιές, στις 26, 27 και 28 Οκτωβρίου τ.ε., στο γνωστό ανά το πανελλήνιο και όχι μόνο “Μοναστήρι του Καρόλου”, η Ρίτσα Χατζηδάκη, έναν χρόνο μετά το πρόωρο φευγιό της στη Χώρα των Μακάρων.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η μορφή της στο μυαλό και στην καρδιά όλων όσοι βρεθήκαμε στο μικρό θεατράκι που έχει εντάξει στον χώρο του ο… ηγούμενος, για να δούμε την αφιερωμένη στη μνήμη της παράσταση του έργου “Επίσκεψη” του Μάρις Πάνιτς, σε διασκευή Βαγγέλη Βαφίδη. Ακόμα κι όταν, διορθώνω, κυρίως όταν δύο απ’ τα παιδιά της “Αρένας”, της θεατρικής ομάδας της οποίας πάνω από 20 χρόνια ήταν ο νους και η ψυχή της ο Γιάννης Καρτσωνάκης και η Μαρία Φουράκη, ζωντάνευαν επί σκηνής μ’ ένα συγκλονιστικό παίξιμο τους ρόλους του ανιψιού και της θείας, σε σκηνοθεσία της Βάνας Μπλαζουδάκη και με μουσική του Γιάννη Γιαννακάκη και φωτισμούς του Κώστα Παπαδόπουλου. Γι’ αυτήν, προπάντων, το δάσος των χειροκροτημάτων στο τέλος της παράστασης. «Τη Ρίτσα δεν την ήξερα σε πλάτος, λίγες οι φορές που συναντήθηκαν οι δρόμοι μας, την ήξερα όμως σε βάθος. Ανθρωπος της προσφοράς, η εντύπωσή μου γι’ αυτήν, άνθρωπος που έδινε δέκα για να πάρει ένα κι αν το έπαιρνε… Μα και σπουδαίος θεατράνθρωπος, που σημάδεψε με την “Αρένα” της το καλλιτεχνικό γίγνεσθαι του τόπου μας.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Πάνω απ’ όλα, ωστόσο, η Ρίτσα παραμένει για μένα ο ορισμός του ανθρώπου – κουράγιο, που έχει τη δύναμη να καρφώνει τα νύχια στα χέρια της για να μην κραυγάζει τον ανείπωτο πόνο της μάνας που χάνει τον γιο της και να του μετουσιώνει, θανατώνοντας τον θάνατο, σε δημιουργία». Τα που έχω γράψει στο λίαν επιμελημένο και καλαίσθητο αφιερωματικό για τη Ρίτσα 12 σελίδων τεύχος που εμπεριείχε και τα στοιχεία της παράστασης.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Οχι, δεν είμαι λυπημένη» μας λέει στο ποίημά της “Πέρασα”, με το οποίο τελειώνει το αφιέρωμα για τη Ρίτσα, η Κική Δημουλά. Καλύτερος τίτλος γι’ αυτήν την Εύφημη Μνεία, σίγουρα δεν υπάρχει, σκέφτομαι. Οχι, δεν είναι λυπημένη, στη Χώρα των Μακάρων, όπου έχει την αιώνια κατοικία της η Ρίτσα Χατζηδάκη. Και γιατί, όπως μεταξύ των άλλων, γράφει με τον δικό της αισθαντικό τρόπο η Βαρβάρα Περράκη, στο ίδιο τεύχος «η Ρίτσα άντεξε, βάθυνε, κατέβηκε, ανέβηκε, πόνεσε, έζησε, δημιούργησε, πρόσφερε, νίκησε…». Μα και γιατί το έργο της συνεχίζεται από τα “παιδιά” της με τη θεατρική σκηνή “Ρίτσα Χατζηδάκη”.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Χανιώτικα νέα (04.11.2013)</span></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2237527381233431096.post-35105882880954364752013-10-18T22:56:00.000-07:002013-10-18T22:56:00.249-07:00ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΚΟΛΥΜΒΑΡΙ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-hYUqTwIN3e8/UmIeAGXQ1fI/AAAAAAAAgwE/dFMWQFspIMM/s1600/1385821_10201184274102980_2014749582_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="275" src="http://2.bp.blogspot.com/-hYUqTwIN3e8/UmIeAGXQ1fI/AAAAAAAAgwE/dFMWQFspIMM/s400/1385821_10201184274102980_2014749582_n.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Κάπως έτσι ξεκίνησε το όραμα Του ....και δημιούργησε την Ακαδημία στο Κολυμβάρι. Μια σπάνια φωτογραφία που δείχνει όχι μόνο πόσο απλός άνθρωπος ήταν, αλλά και το μεγαλείο του.... σαν μουσικοσυνθέτης κινεί τα χέρια του και προσπαθεί να κάνει πράξη αυτό που σκέφτεται...και πάντα τα κατάφερνε!!!</span></div>
Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2237527381233431096.post-14853280814844287212013-08-15T04:18:00.003-07:002013-08-15T04:18:23.454-07:00ΑΓΝΑΝΤΕΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-k1S2AM718sc/Ugy4rrZ2hkI/AAAAAAAAf7Y/MNuHMZoxga4/s1600/eirin085a.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="288" src="http://3.bp.blogspot.com/-k1S2AM718sc/Ugy4rrZ2hkI/AAAAAAAAf7Y/MNuHMZoxga4/s400/eirin085a.gif" width="400" /></a></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Μια σπάνια φωτογραφία από την ημέρα της απαγωγής του και την μεταφορά του Ειρηναίου στην "κρυψώνα" του Μυστρά!!</span></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2237527381233431096.post-84915129204958239952013-08-01T07:54:00.002-07:002013-08-01T07:54:24.885-07:00ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ 13-10-1968<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-iWO8TzJoVc4/Ufp1HVJPtDI/AAAAAAAAfpM/7vhmqirECr4/s1600/1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="313" src="http://3.bp.blogspot.com/-iWO8TzJoVc4/Ufp1HVJPtDI/AAAAAAAAfpM/7vhmqirECr4/s400/1.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-QOyvPubNmUQ/Ufp1IqoTyII/AAAAAAAAfpU/R2nEp3psfOA/s1600/34.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="273" src="http://4.bp.blogspot.com/-QOyvPubNmUQ/Ufp1IqoTyII/AAAAAAAAfpU/R2nEp3psfOA/s400/34.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η εκλογή και ενθρόνιση (1957) του Αρχιμανδρίτου Ειρηναίου (Γαλανάκη) ως Επισκόπου Κισάμου και Σελίνου (Κρήτης) εσήμανε την απαρχή μιας δυναμικής προσπάθειας για ανακαίνιση του εκκλησιαστικού βίου, της μαρτυρίας και της διακονίας της Εκκλησίας σε πολλά επίπεδα. </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Στα πλαίσια της προσπάθειας αυτής ο Επίσκοπος (μετέπειτα Μητροπολίτης) Ειρηναίος και ο μαθητής του Αλέξανδρος Κ. Παπαδερός συνεργάσθηκαν εντατικά κατά τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1960, προκειμένου να ετοιμασθεί η Ορθόδοξος Ακαδημία Κρήτης (ΟΑΚ) ως ιδέα και τρόπος δράσης, ταυτόχρονα δε να εξασφαλιστούν οι αναγκαίοι πόροι.</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-OQiRa8NT7fY/Ufp1UsiakJI/AAAAAAAAfpc/o-sM0D94l6c/s1600/10.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="311" src="http://3.bp.blogspot.com/-OQiRa8NT7fY/Ufp1UsiakJI/AAAAAAAAfpc/o-sM0D94l6c/s400/10.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Για την ανέγερση των πρώτων εγκαταστάσεων της ΟΑΚ η παρακείμενη ιστορική Ιερά Μονή Γωνιάς διέθεσε έκταση 60 στρεμμάτων σε φυσικό περιβάλλον που έχει χαρακτηριστεί με Διάταγμα ως εξαιρέτου κάλλους. Οι οικοδομικές εργασίες άρχισαν το 1965 ......</span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">.. με την οικονομική βοήθεια που πρόσφερε η Evangelische Zentralstelle für Entwicklungshilfe/Bonn, μια Υπηρεσία της Ευαγγελικής Εκκλησίας της Γερμανίας, που θέλησε με τη συνδρομή αυτή να δοθεί στον Κρητικό λαό ένα σημάδι μετάνοιας και καταλλαγής σε έναν τόπο έντονα δεμένο με τη Μάχη της Κρήτης (1941) και την Αντίσταση και με βαρύτατες θυσίες για την ελευθερία και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Το έργο της ανέγερσης στήριξαν, εκτός από την Ι. Μητρόπολη Κισάμου και Σελίνου, οι τοπικές Αρχές και άνθρωποι της περιοχής.</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-OQiRa8NT7fY/Ufp1UsiakJI/AAAAAAAAfpc/o-sM0D94l6c/s1600/10.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"></span></a></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Από την Πολιτεία η ΟΑΚ αναγνωρίστηκε ως «θρησκευτικό - κοινωφελές καθίδρυμα» με το καθεστώς Νομικού Προσώπου Ιδιωτικού Δικαίου (Ν.Π.Ι.Δ), σύμφωνα με τη Συστατική Πράξη των ως άνω (Συμβολαιογραφείο Κολυμπαρίου Χανίων, Πράξις 12.419/19-1-1970), η οποία κυρώθηκε με το Β. Διάταγμα υπ αριθμ. 838/31-12-1970, ΦΕΚ 29, τ. Α΄). Με μεταγενέστερη απόφαση της Πολιτείας η ΟΑΚ αναγνωρίστηκε επίσης ως Μη-Κυβερνητική Οργάνωση (NGO).</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Το Ίδρυμα εργάζεται στα πλαίσια της Ι. Μητροπόλεως Κισάμου και Σελίνου και της Εκκλησίας της Κρήτης, η οποία έχει ημιαυτόνομο καθεστώς εντός της δικαιοδοσίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Πνευματικός προστάτης της ΟΑΚ είναι ο Οικουμενικός Πατριάρχης, το όνομα του οποίου μνημονεύεται σε κάθε ιεροτελεστία στο Ίδρυμα.</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-UWG8RjzyPVc/Ufp1lhIDP_I/AAAAAAAAfpk/v3gOJfZBWHc/s1600/15.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="321" src="http://2.bp.blogspot.com/-UWG8RjzyPVc/Ufp1lhIDP_I/AAAAAAAAfpk/v3gOJfZBWHc/s400/15.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Τα εγκαίνια της ΟΑΚ έγιναν στις 13 Οκτωβρίου 1968 με συμμετοχή εκπροσώπων όλων των Ορθοδόξων Εκκλησιών, άλλων χριστιανικών παραδόσεων και Οργανισμών, των Πανεπιστημίων της χώρας και πλήθους λαού. Στην τότε καταναγκαστική ατμόσφαιρα του μονολόγου η Εκκλησία, δια της Ορθοδόξου Ακαδημίας, αντέταξε τον δ ι ά λ ο γ ο. Η στήριξη του Ιδρύματος από τον λαό υπήρξε ομόθυμη από την αρχή και διηνεκώς.</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-5d2qLRL7fjs/Ufp108-pt3I/AAAAAAAAfps/65Hf9BjCpQg/s1600/14.bmp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="http://1.bp.blogspot.com/-5d2qLRL7fjs/Ufp108-pt3I/AAAAAAAAfps/65Hf9BjCpQg/s400/14.bmp" width="312" /></a></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Στις 12 Νοεμβρίου 1995 ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος εγκαινίασε το δεύτερο κτήριο της ΟΑΚ, με το οποίο το Ίδρυμα αναδείχτηκε σε ένα από τα πιο άρτια Συνεδριακά Κέντρα της Ελλάδας. Το κτήριο αυτό χρηματοδοτήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ελληνικό Δημόσιο. </span></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2237527381233431096.post-29184808900154846472013-07-20T03:54:00.003-07:002013-07-20T03:54:35.606-07:00ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Σταμάτης Απ. Αποστολακης</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">δάσκαλος - λαογράφος</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Χθες, Πέμπτη (18/7), πραγματοποιήθηκε στον Αγ. Ματθαίο - έδρα της Εκκλ. Σχολής Κρήτης - αρχιερατική θεία λειτουργία με την ευκαιρία της ετήσιας σύναξης - ημερίδας των αποφοίτων της Σχολής.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ανάμεσα στα άλλα ενδιαφέροντα θέματα του Δ.Σ. των Αποφοίτων, έγινε και η παρουσίαση και δωρεάν διανομή του σήμερα κυκλοφορήσαντος τεύχους με τα ''Γράμματα στους μαθητές μου'', γραμμένα από τον Θεολόγο Καθηγητή και Υποδ/ντή της Εκκλ. Σχολής Κρήτης, τα χρόνια 1947 - 1954 Ειρηναίο Γ. Γαλανάκη, αρχιμανδρίτη και συλλεγέντα από τον συντάκτη του παρόντος, ο οποίος και επιμελήθηκε την έκδοση.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Τα ''Γράμματα'' εξέδωσε η Εκκλ. Σχολή Κρήτης (Αγ. Ματθαίος), τη δε δαπάνη της έκδοσης ανέλαβε η Εκδοτική Επιχ/ση Μιχ. Γεωρβασάκης και Σια Ο.Ε.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Κατά την παρουσίαση του πολύτιμου τεύχους ο επιμελητής του κ. Σταμ. Α. Αποστολάκης, δ/λος λαογράφος είπε:</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Μια πρώτη επιστολή - γράμματα στους.......</span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">.. μαθητές μου της Εκκλησιαστικής Σχολής Κρήτης - Αγία Τριάδα - του Αρχιμ. Ειρηναίου Γαλανάκη, θεολόγου Καθηγητή και στη συνέχεια Υποδιευθυντή της Σχολής, είχαμεν όλοι μελετήσει κι είχαμε ολόψυχα χαρεί την αμεσότητα της γραφής της, το πατρικό ενδιαφέρον του συντάκτη της Δασκάλου των μαθητών εκείνων, στις τελευταίες σελίδες του θαυμάσιου έργου του Καθηγητή και Υποδιευθυντή των με τον τίτλο: ''Πορείες κι αλήθειες για τον αγαπημένο μου Χριστό'' του 1954.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Δεν ησυχάζαμεν όμως γιατί είχαμε ακουστά πως υπήρξαν και άλλα ''γράμματα προς τους μαθητές του'' και μάλιστα δημοσιευμένα για τα οποία έπρεπε να ερευνήσουμε και να τα εντοπίσουμε μιας και είχαμε από χρόνων αρχίσει τη Βιβλιογραφία Ειρηναίου Γαλανάκη και είχαμε δημοσιεύσει τις πρώτες σοδειές της σε περιοδικές εκδόσεις της Κρήτης μας.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Και το θαύμα δεν άργησε να φανεί: Από τη συστηματική αποδελτίωση των χιλιάδων σελίδων του περιοδικού της Ιεράς Επισκοπής Κυδωνίας και Αποκορώνου ''Αναγέννησις'' των χρόνων 1947 - 1954, την οποία πραγματοποιήσαμε εργαζόμενοι μήνες στη Δ.Β.Χ., την οποία και από τη θέση αυτή υπερευχαριστούμε, όπου τελικά αποθησαυρίσαμε όλα ''τα γράμματα στους μαθητές μου'' πέντε τον αριθμό και ένα ακόμη ως προείπαμε από το προαναφερθέν έργο του Αρχιμ. Ειρηναίου Γαλανάκη.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Μα αυτόν τον θησαυρό στα χέρια μας, επικοινωνήσαμε με τον ιδιαίτερα αγαπητό οικογενειακό φίλο και ανιψιό του πολυσέβαστου Παππού Ειρηναίου, αρχές του 2013 και με την πρότασή μας: Να εκδοθούν σε αυτοτελές τεύχος και να χαριστούν στους μαθητές της Σχολής, γιατί συνιστούν οδοδείκτες πορείας των, αλλά και για όλους μας.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ο αγαπητός Μιχάλης ενθουσιασμένος με ευχαρίστησε και μου είπε ότι θα συνεννοηθεί με τη Δ/νση της Σχολής για τα παραπέρα και θα με ενημερώσει σύντομα.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Οι συνεννοήσεις έγιναν και οι προτάσεις ''πήραν σάρκα και οστά'' και συν Θεώ προχωρούσαμε...</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ηλθεν όμως η 30η Απριλίου 2013, η μεγάλη της Κοίμησης του πολυσέβαστου Γέροντα της Εκκλησίας Κρήτης, κυρού πλέον, Ειρηναίου μας μέρα και 'τα γράμματα' για τα οποία ο λόγος, πήγαν για λίγο πιο πίσω!</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ως τόσο, βρέθηκεν - ασφαλώς θεία εμπνεύσει - και ο χρηματοδότης της έκδοσης, γιατί είχαμε επ' αυτού δυσκολία.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ακούσαμε, με συγκίνηση, ο Μιχάλης Γαλανάκης κι εγώ, τον φίλτατο τυπογράφο και εκδότη κ. Μιχ. Γεωρβασάκη να μας ανακοινώνει ότι: Την έκδοση του έργου αναλαμβάνει ο ίδιος και ότι τα σώματα του βιβλίου θα τα εχουμε στην ώρα τους!</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Στεκόμαστε, με πολλή αγάπη και συγκίνηση σε αυτήν την απόφαση του κ. Γεωρβασάκη, γνωρίζοντας τις προσφορές του, χρόνια τώρα, στον Αγ. Νεκτάριο και γενικά στην Εκκλησία!</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ευχόμαστε Υγεία και να χαίρεται την οικογένειά του και τη σωστά οργανωμένη επιχείρησή του, παρακαλώντας για την από Ουρανών ευλογία του Γέροντά μας κυρού Ειρηναίου!</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Προσωπικά δεν είχα την ευλογία να ήμουν μαθητής της Εκκλησιαστικής Σχολής στην Αγ. Τριάδα, τα χρόνια μάλιστα της εκεί θητείας του θεολόγου Καθηγητού, Αρχιμανδρίτη και Υποδιευθυντή της Σχολής, 1946 - 1953, π. Ειρ. Γαλανάκη.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Έχω όμως αδελφό μαθητή της Σχολής, των χρόνων εκείνων, επισκεπτόμουν συχνά την Αγ. Τριάδα, άκουγα διηγήσεις για δραστηριότητες και μαθήματα, γνώρισα τον Υποδ/ντή της Σχολής πατέρα Ειρηναίο, μελετούσα τα γραφόμενά του στον τοπικό Τύπο και την ''Αναγέννησι'' που μας χάριζαν μιας και διπλώναμε - ως μαθητές του Κατηχητικού τα 16σέλιδά της και βάζαμε τις ετικέτες των παραληπτών - συνδρομητών της εκεί στα γραφεία της πάνω από τα γραφεία της Ι.Ε.Κ. Αποκορώνου.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Μελετήσαμε προσεκτικά τα σχετικά γραφόμενα για τον φωτισμένο Δάσκαλο αρχιμ. Υποδ/ντή της Σχολής π. Ειρηναίο και πραγματικά αποκαλυπτόμαστε με βαθύτατο σεβασμό στο πρόσωπο και στο έργο του.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Για ''τα έξι γράμματα του στους μαθητές του'', για την όλη παιδευτική δράση του, για τη θεοδηγούμενη Τέχνη του στο διδάσκειν και την επίδρασή του στις ψυχές των μαθητών του, που ήταν όλα λίαν ευεργετικά, ας σταθούμε για πολύ λίγο στα όσα θυμούνται λίγοι από τους τότε μαθητές του:</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Χρονολογικά πρώτη η ανάμνηση του Κισαμίτη συν/χου δασκάλου Κωστή Παπαδάκη, για τον νεοφερμένο θεολόγο Καθηγητή στο Γυμνάσιο Καστελίου - Κισάμου, το 1946, Μιχ. Γαλανάκη:</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Μια φράση από το θαυμάσιο εκείνο άρθρο, δημοσιευμένη στο τεύχος 195/Δεκ. 1987, σ. 31, του αφιερωματικού τεύχους: 'Χρονικά Κισάμου και Σελίνου' στα 30χρονα της Αρχιερατείας του Σεβ. Μητροπολίτη Ειρηναίου 1957 - 1987.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Γράφει: ''Από τις πρώτες κιόλας μέρες της χρονιάς εκείνης, η μορφή του νέου μας θεολόγου καταξιώθηκε στη συνείδησή μας σα μια νέα και πρωτόγνωρη παιδαγωγική φυσιογνωμία. Ο μελαχρινός τριανταπεντάρης με τα κατάμαυρα μαλλιά, ξεχώρισε ανάμεσα στους άλλους, τους εκλεκτούς. Για πρώτη φορά καθηγητής, μας πλησίασε τόσο κοντά, χωρίς επιλεκτικές προτιμήσεις, ώστε καθένας μας να τον θεωρεί δικό του. Μιλούσε μια γλώσσα καινούργια, απαλλαγμένη από την κενολογία και τον στόμφο, που είχαμε συνηθίσει να ακούμε. Μια γλώσσα απλή, ζεστή, γεμάτη μηνύματα ελπίδας και αισιοδοξίας για το μέλλον, που μας συνάρπαζε όλους μέσα στην αίθουσα''.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">''Τα θρησκευτικά που οι περισσότεροι από μας τα θεωρούσαμε -χωρίς ίσως να φταίμε οι ίδιοι- μάθημα περιθωριακό, απόκτησαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Οσο ο καθηγητής μας μιλούσε, εμείς κρεμόμαστε κυριολεκτικά από τα χείλη του κι όταν το κουδούνι χτυπούσε διάλειμμα, αντίθετα με άλλες ώρες, ηχούσα δυσάρεστα στα αφτιά μας. Μα... πότε κιόλας πέρασε η ώρα; Κρίμα!''.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ντυμένος απλά, συνήθως χωρίς γραβάτα, εκτός από τις επίσημες ώρες που το πρωτόκολλο ήταν ιδιαίτερα αυστηρό. Απλός στους τρόπους, καταδεκτικός για όλο τον κόσμο, κατέκτησε το κοινό''.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Και καταλήγει: ''Μεγάλη υπήρξε η χαρά και η συγκίνηση που δοκίμασα, όταν ένα απόγευμα σε μέρες διακοπών, είδα έκπληκτος το θεολόγο μας να φτάνει στην αυλή του σπιτιού μας. Τέτοια τιμή δεν την είχα ονειρευτεί ούτε για τον εαυτό μου, ούτε για το φτωχόσπιτό μας''.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Από το ίδιο πολύτιμο αφιέρωμα των 'Χρονικών Κισάμου και Σελίνου' στον Μεγάλο Ειρηναίο παίρνομε και τις επόμενες αξέχαστες προσωπικές αναμνήσεις, εντυπώσεις και εκτιμήσεις 'ευγνώμονος μαθητού' του του νυν Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Κρήτης κ. Ειρηναίου από τα χρόνια μαθητείας του στην Εκκλ. Σχολή Αγ. Τριάδος.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">''Ανεξίτηλα μένουν στη μνήμη μας οι διδασκαλίες και τα μαθήματα και γενικά το έργο που εγίνετο εκείνο τον καιρό στη Σχολή, με την ουσιαστική καθοδήγηση και συμβολή του Δασκάλου. Ανεπανάληπτα έμειναν το όλο πνεύμα και ο ρυθμός μέσα στον οποίο εγίνοντο τα μαθήματα από όλους τους καθηγητές και ιδιαίτερα τον τιμώμενο, βροχή και αύρα του Αγίου Πνεύματος σε διψασμένες ευαίσθητες εφηβικές ψυχές.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Οι μαθητές κρέμονται κυριολεκτικά από τα χείλη του Δασκάλου και αφομοιώνουν εύκολα όσα ακούνε. Θα έλεγε κανείς πως εκείνα τα μαθήματα ήταν όπως την παλιά εποχή 'το λάλον ύδωρ' και 'η παγά λαλέουσα' που πότιζε και ξεδίψαζε τους ιεροσπουδαστές εκείνου του καιρού.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Πώς να ξεχασθούν εκείνες οι μυσταγωγικές διαδικασίες και ομιλίες της Αγίας Τριάδος; Ο πλούσιος και ολοζώντανος λόγος; Γενικά εκείνη η ευλογημένη εποχή; Γι' αυτό και είναι τόσες πολλές οι περιπτώσεις των παιδιών εκείνης της εποχής που εμπνεύστηκαν και επηρεάσθηκαν από τούτο τον ζωντανό και καθάριο λόγο του Δασκάλου και στη συνέχεια δεν μπόρεσαν να δουν τον εαυτόν τους έξω από την Εκκλησία και τη στρατευμένη Ιερωσύνη της. Ολοι αυτοί θα ακολουθήσουν με ευκολία και χαρά τον Πνευματικό οδηγό τους και θα δεχθούν την πρόσκληση της Εκκλησίας για την Ιερωσύνη...''.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Και συνεχίζει: ''Αλλα οι μαθητές - ιεροσπουδαστές της Εκκλησιαστικής Σχολής Κρήτης θα έχουν και άλλες ευλογημένες εκπλήξεις και ευκαιρίες. Τα καλοκαίρια και τις διακοπές του σχολικού έτους θα έχουν τη χαρά να δέχονται τον δάσκαλο στο χωριό και το σπίτι των.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Θα τους επισκέπτεται στον τόπο τους και κείνοι θα τον συνοδεύουν και θα τον ξεναγούν, θα τον γνωρίσουν - με τον Επίσκοπό των, θα λειτουργήσουν μαζί του, θα ψάλουν και θα νιώσουν υπερηφάνεια και καμάρι κοντά του. Η Σχολή τους, με τις επισκέψεις αυτές, είναι κοντά τους.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Θα διαπιστώσουν στην πράξη πως η Εκκλησία και η Σχολή έχουν ανθρώπους κληρικούς αξιόλογους και ζωντανούς και δεν θα έχουν δυσκολία να θέλουν να γίνουν και εκείνοι το ίδιο όταν θα έλθει η δική των σειρά.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η σχολική σχέση μαθητών και δασκάλου δεν θα περιοριστεί μόνον στον χώρο της Σχολής, στις αίθουσες διδασκαλίας και στη διάρκεια του σχολικού έτους.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Απλώνεται παντού. Γίνεται σχέση ζωής. Ο Σωκρατικός τρόπος μαθητείας και σχέσεως δασκάλου προς μαθητήν αναβιώνει σ' αυτήν την περίπτωση.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ο μαθητής και ο δάσκαλος συμπερπατούν και συζητούν και μαθαίνουν πολλά μαζί και στο σχολείο, αλλά και στη ζωή. Και όταν συμπορεύεσαι και ακολουθείς και στηρίζεσαι προσωπικά, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ακόμη οι μαθητές της Σχολής θα περιμένουν κάθε καλοκαίρι να διαβάσουν στο τότε περιοδικό της Επισκοπής Κυδωνίας και Αποκορώνου η ''Αναγέννησις'' το γράμμα του Δασκάλου προς αυτούς ειδικά. Νέα, συμβουλές, υποδείξεις και υποθήκες, αλήθειες αιώνιες θα βρίσκουν στο γράμμα αυτό...'.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Και πάλι από του ίδιου αφιερώματος των 'Χρονικών' τα θησαυρίσματα. Από την πένα του δόκιμου θεολόγου πρώην σχολικού συμβούλου κ. Νίκου Κ. Μαρκαντώνη, μια έστω φράση του, σχετική:</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">'Μερικά βράδια μετά τον εσπερινό και το δείπνο, έχοντας οδηγό μας τον δάσκαλο ανεβαίναμε σε κάποιο γειτονικό λόφο, όπου μας αποκάλυπτε καινούργια οράματα από τον κόσμο του πνεύματος και της αρετής. Ηταν κάποιες μαγικές βραδιές κάτω από το φεγγάρι, που φώτιζε απαλά τον λόφο και πέρα τ' ασκητικά βουνά'.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Τις Κυριακές ξεκινούσαμε για τα χωριά και φτάναμε χαράματα στο ναό που θα γινόταν η λειτουργία.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Σε λίγη ώρα ο χώρος γέμιζε από απλούς ανθρώπους, νέους και γυναίκες με μωρά, που έρχονταν ν' ακούσουν και να δουν τον δάσκαλο με τη γλυκιά λαλιά και τη σεμνή παρουσία. Πολλοί τον γνώριζαν από παλιά σαν μαθητή της Σχολής, όπου φοιτούσαμε τώρα εμείς.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Στο κήρυγμα ο κόσμος σώπαινε και πλησίαζε κοντά ν' ακούσει τον άμεσο λόγο, χωρίς τα μεγάφωνα -ανύπαρχτα, τότε- να καταστρέφουν τη Λειτουργική ατμόσφαιρα.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Για μας, που σημειώναμε κιόλας τα πρώτα μας δειλά βήματα στο κήρυγμα, η στιγμή αυτή ήταν ένα γεγονός.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ιερουργούσε και κήρυττε με απλότητα και βαθιά συναίσθηση αυτών που έλεγε. Μιλώντας με παραδείγματα, με εικόνες και παραβολές, από τη ζωή και τη δουλειά του ζευγά, του βοσκού, του τσαγκάρη και της νοικοκυράς, γοήτευε καθώς ο λόγος του, απαλλαγμένος από τη ρητορεία και τον στόμφο των ιεροκηρύκων, ολοκλήρωνε με χάρη τη μυσταγωγία... Οδεύομε στη συνέχεια στον μνημειώδη, πολύτιμο, χαριστήριο τόμο της Ι.Μ.Κ.Σ. 'για τον Σεβ. Ειρηναίο Γαλανάκη' (Κίσαμος, 2008, σχ. 8ο, σ. 756 + φωτ. υλικό πλούσιο).</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Από σχετικό με το θέμα μας μελέτημα του τότε μαθητή κ. Παντελή Μαριακάκη και στη συνέχεια θεολόγου καθηγητή, που φιλοξενείται στον τόμο και το παρακάτω παράθεμα:</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">'Τα μαθήματα που δίδασκε ο δάσκαλός μας Ειρηναίος, Ποιμαντικής, Κατηχητικής, Εκκλ. Ρητορικής, είχαν τη θεωρητική επιστημονική πλευρά τους, αλλά συγχρόνως και την εξίσου σημαντική πρακτική άσκηση.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Τη διδασκαλία του στον θεωρητικό τομέα διέκριναν η επιστημονική κατάρτιση, η πολυμέρεια, η ευρύτητα γνώσεων και οι σύγχρονες αντιλήψεις στην αγιογραφική και πατερική παράδοση και ζωή.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ο διδακτικός λόγος του άνετος, θαρραλέος, πειστικός, πραγματική μυσταγωγία που συγκλόνιζε τις καρδιές μας, αστείρευτος κρουνός κρυστάλλινου νερού, που άρδευε και γονιμοποιούσε τις νεαρές υπάρξεις μας, δυνατό κρασί που τοποθετούσε με ιδιαίτερη δεξιοτεχνία στους ''καινούς ασκούς'' της νεανικής ψυχής μας.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Κατάληξη της θεωρίας ήταν η πράξη.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Πρακτική εξάσκηση με υποδειγματική διδασκαλία κατηχητικού μαθήματος διαδοχικά απ' όλους τους τελειόφοιτους στους πρωτοετείς ιεροσπουδαστές καθώς και υποδειγματικό κήρυγμα, χωρίς χειρόγραφο, την Κυριακή από τον άμβωνα της Αγίας Τριάδος στο εκκλησίασμα των τριακοσίων σπουδαστών της Σχολής.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Το πατρικό ενδιαφέρον του Ειρηναίου δεν παρέλειπε να διαθέτει τις ελεύθερες ώρες και τα Σαββατοκύριακα για την ψυχαγωγία των ιερο-σπουδαστών με περιπάτους και συζητήσεις στα χωριά του Ακρωτηρίου, αναβάσεις στους πλησιέστερους λόφους, επισκέψεις στην Ι. Μονή Αγίου Ιωάννου του Ερημίτου (Γουβερνέτο) και αργά το βράδυ στην τραπεζαρία προς το τέλος του δείπνου να μας ψυχαγωγεί με κείνη τη μελωδική φωνή του με ριζίτικα και πατριωτικά τραγούδια, όπως εκείνο με έντονη θλίψη και παράπονο, το κάστρο... και που ?ν? οι πύργοι σου και τα καμπαναριά σου...' (οπ. π.σ. 100-1).</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Από τον πλουσιότατο τόμο και το επόμενο παράθεμα του επίσης τότε μαθητή στην Αγ. Τριάδα και μετέπειτα καταξιωμένου Θεολόγου Καθηγητή κ. Γεωργίου Σ. Παπαδάκη.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Τονίζει ο τότε μαθητής της σχολής:</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">'...ο πατήρ Ειρηναίος δίδασκε κατ' εξοχήν τα θεολογικά μαθήματα του Φροντιστηρίου και αργότερα και της Σχολής. Δίδασκε Ποιμαντική, Ομιλητική, Κατηχητική, Καινή Διαθήκη και Ιστορία Φιλοσοφίας με διαρκή αναφορά στην Αγία Γραφή, τους Πατέρες, τους Ελληνες Φιλοσόφους, τους ποιητές, τους μεγάλους συγγραφείς του πνεύματος, Ελληνες και ξένους και επεδίωκε να κεντρίσει το μορφωτικό ενδιαφέρον των ιεροσπουδαστών, να διευρύνει τη σκέψη τους και να θερμάνει, όπως είπαμε την πίστη τους. Συχνά στις παραδόσεις του επαναλάμβανε ότι ''η καθημερινή μελέτη της Αγίας Γραφής, αλλά και των Πατέρων, θα σας βοηθήσει αργότερα στο ποιμαντικό σας έργο''.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Γνωστού όντος ότι οι ιεροσπουδαστές του Φροντιστηρίου ήσαν μεγάλοι άνθρωποι και αρκετοί απ' αυτούς κληρικοί, ήταν φυσικό στη ζωή και στο ποιμαντικό τους έργο να αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα. Όλα αυτά τα συζητούσαν με τον π. Ειρηναίο στις ελεύθερες απογευματινές ώρες.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Επειδή οι ιεροσπουδαστές τόσο του Φροντιστηρίου όσο και της Σχολής ήσαν εσώκλειστοι, χρειαζόταν ειδικός προγραμματισμός, ώστε να γίνει κάθε ημέρα επωφελής ο ελεύθερος χρόνος τους, γι' αυτό και ο μεγάλος δάσκαλος και παιδαγωγός οργάνωνε ποιμαντικές συνάξεις, μελέτη Αγίας Γραφής, πρακτικά μαθήματα Ομιλητικής και Κατηχητικής.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Οδηγούσε τους ιεροσπουδαστές στις ιερές ακολουθίες και σε συνεργασία με τους καλογήρους της Μονής αυτοί διδάσκονταν την τυπική διάταξη της Εκκλησίας. Από το δεύτερο σχολικό έτος του Φροντιστηρίου δημιουργούσε ομάδες ιεραποστολής (όπως τις έλεγε) αποτελούμενες από ιεροσπουδαστές του Φροντιστηρίου, οι οποίες επισκέπτονταν τις Ενορίες των χωριών του Ακρωτηρίου. Συνήθως ήσαν τρία άτομα.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ενας έκανε το κήρυγμα, άλλος το κατηχητικό Σχολείο και οι τρεις ψέλνανε. Την επομένη, μετά την Κυριακή, στα μαθήματα της Ομιλητικής και της Κατηχητικής γινόταν η κριτική και ο π. Ειρηναίος έκανε τις σωστές παρατηρήσεις και έδινε τις κατάλληλες οδηγίες...' (σ. 87 - 88).</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ασφαλώς τα παραθέματα μπορούσαμε να ήταν ατελείωτα, λόγω της σημασίας των. Οφείλομεν, όμως, σεβόμενοι τη σύναξη 'την αξιοτιμημένη' κατά το ριζίτικο, να σταματήσωμεν εδώ, ευχόμενοι όπως η Θεία Χάρις, τα 'γράμματα' που αναδημοσιεύσαμε, οι πατρικές συμβουλές των συνεχιστών του έργου της Σχολής (καθηγητών και Δ/νσης) των σεβασμιωτάτων ιεραρχών μας και όλων των κληρικών μας καθώς και πάντων ημών, φωτίζουν μαθητές, σπουδαστές και αποφοίτους της Εκκλησιαστικής Σχολής για το καλό και την ορθή χριστιανική πορεία της ζωής των!</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Επιστρέφοντας στις εστίες σας, στις Εκκλησίες σας, στις Ενορίες σας, θα εχετε πάρει μαζί σας δώρο πολύτιμο: 'τα γράμματα του πολυσέβαστου Παππού της Εκκλησίας Κρήτης' που στέλνει σε σας τους μαθητές του Γράμματα σοφίας και αγάπης που συνιστούν εγκόλπια ορθής καθοδήγησης στην πορεία σας, κατευθυντήριες γραμμές και οδηγία δράσης και ενδυνάμωσης στους αγώνες σας! Και βέβαια: Λόγον πατρικό στον περίγυρό σας!</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Και δεν σταματά στα πολύτιμα αυτά γράμματά του, ο μεγάλος μας Δάσκαλος, να συνιστά υψηλούς στόχους για τους μαθητές του, ώστε:</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">- Να γίνουν οι ιππότες του Σταυρού, που θ' ανασταίνουν ψυχές και συνειδήσεις!</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">- Να γίνουν οι γενναίοι της πίστης κι οι στρατευμένοι της αρετής, πάντα με τη σημαία του Σταυρού!</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">- Να γίνουν τα χελιδόνια που θα φέρνουν την άνοιξη του Θεού, στις ρημαγμένες ψυχές των ανθρώπων!</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">- Να γίνουν τέλος - οι τροβαδούροι του Θεού, που θα σαγηνεύουν με τις μελωδίες των!</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">- Κι η Ιερωσύνη, με το μαύρο ράσο της, που εμπαίζεται και χλευάζεται συχνά, θα στηθεί πια όπως την άφησε ο Χριστός στην Εκκλησία Του κι όπως την έζησαν οι Μάρτυρες και οι Ήρωές της!</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Χαλάλι οι θυσίες που απαιτούνται, γιατί είναι προς δόξαν Θεού και υψώνουν το ακατάλυτο το αιώνιο πνεύμα της Θρησκείας του Σταυρού!</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Αυτά τα μηνύματα μας φέρνουν ξανά και πάντα 'τα γράμματα στους μαθητές μου' των οποίων είστε παραλήπτες από σήμερα, γραμμένα για σας από τον δάσκαλό σας, θεολόγο καθηγητή και υποδ/ντή της Σχολής σας, αρχιμ. Ειρηναίο Γαλανάκη, μακαριστό πλέον Γέροντα Ειρηναίο, του οποίου εξαιτούμεθα την ευχήν!</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Και του οποίου η μνήμη έσεται Αιωνία!</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ευχαριστώ!».</span></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2237527381233431096.post-78396129749099337042013-07-09T13:59:00.001-07:002013-07-09T13:59:01.997-07:00ΤΑ 14 ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΩΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΚΙΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΣΕΛΙΝΟΥ ΕΙΡΗΝΑΙΟΥ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-F8vf3SgITkA/Udx3KEfGOoI/AAAAAAAAfEE/Zl7qRHbseO0/s1600/1.tif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-F8vf3SgITkA/Udx3KEfGOoI/AAAAAAAAfEE/Zl7qRHbseO0/s1600/1.tif" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-5PFmAeNJIYY/Udx4qtQ2czI/AAAAAAAAfEc/Y4izilcwn8s/s1600/3.tif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-5PFmAeNJIYY/Udx4qtQ2czI/AAAAAAAAfEc/Y4izilcwn8s/s1600/3.tif" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-CRVyq0QBJ9Y/Udx4rWiTzZI/AAAAAAAAfEk/n2lXowBP0d8/s1600/4.tif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-CRVyq0QBJ9Y/Udx4rWiTzZI/AAAAAAAAfEk/n2lXowBP0d8/s1600/4.tif" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-_x1EN31M94Q/Udx4tXOzKGI/AAAAAAAAfEs/Hv2jWqPHEUQ/s1600/5.tif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-_x1EN31M94Q/Udx4tXOzKGI/AAAAAAAAfEs/Hv2jWqPHEUQ/s1600/5.tif" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-0I-OqAnQCLI/Udx4u_B_ILI/AAAAAAAAfE0/porzgpc58V8/s1600/6.tif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-0I-OqAnQCLI/Udx4u_B_ILI/AAAAAAAAfE0/porzgpc58V8/s1600/6.tif" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-gseX23a7hoA/Udx4yajOPcI/AAAAAAAAfFA/FvBDMtAE4n0/s1600/8+(2).tif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-gseX23a7hoA/Udx4yajOPcI/AAAAAAAAfFA/FvBDMtAE4n0/s1600/8+(2).tif" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-x7ky-aG46rk/Udx4yY0ReGI/AAAAAAAAfE8/2bR-borbbek/s1600/8.tif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-x7ky-aG46rk/Udx4yY0ReGI/AAAAAAAAfE8/2bR-borbbek/s1600/8.tif" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-QqwligQZRGY/Udx4y43bzSI/AAAAAAAAfFI/pS76zo-V-Hs/s1600/9.tif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-QqwligQZRGY/Udx4y43bzSI/AAAAAAAAfFI/pS76zo-V-Hs/s1600/9.tif" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-YA7fdCp-bRY/Udx41hnJJWI/AAAAAAAAfFU/sv9XFg9_1dM/s1600/10+(2).tif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-YA7fdCp-bRY/Udx41hnJJWI/AAAAAAAAfFU/sv9XFg9_1dM/s1600/10+(2).tif" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-D-EC36pABQM/Udx42isonVI/AAAAAAAAfFc/DplP9tf3mRk/s1600/10+(3).tif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-D-EC36pABQM/Udx42isonVI/AAAAAAAAfFc/DplP9tf3mRk/s1600/10+(3).tif" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-BHXfCTBTp6I/Udx43V6ERfI/AAAAAAAAfFk/mlTFooR-WtI/s1600/10.tif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-BHXfCTBTp6I/Udx43V6ERfI/AAAAAAAAfFk/mlTFooR-WtI/s1600/10.tif" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-AlzCsHVvc7E/Udx45qhotrI/AAAAAAAAfFs/-9pxtSBW3Yw/s1600/11+(2).tif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-AlzCsHVvc7E/Udx45qhotrI/AAAAAAAAfFs/-9pxtSBW3Yw/s1600/11+(2).tif" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-zpLpHBz6Ikc/Udx4698j_EI/AAAAAAAAfF0/JHa_44qZNTc/s1600/11.tif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-zpLpHBz6Ikc/Udx4698j_EI/AAAAAAAAfF0/JHa_44qZNTc/s1600/11.tif" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-RwWSIaBWeao/Udx48qQ0YpI/AAAAAAAAfF8/vPZaG_NAhT0/s1600/12.tif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-RwWSIaBWeao/Udx48qQ0YpI/AAAAAAAAfF8/vPZaG_NAhT0/s1600/12.tif" /></a></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2237527381233431096.post-74464479921523820642013-07-03T11:36:00.003-07:002013-07-03T11:47:14.991-07:00ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ......<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Πέθανε ένας καλός παπάς! </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Δεν τον γνώριζα προσωπικά. Διάβασα ξανά το βιογραφικό του. </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Λυπήθηκα όταν θυμήθηκα ότι ένα από τα οράματά του, αυτό της ακτοπλοϊκής σύνδεσης της Κρήτης, μεγαλούργησε προφυλαγμένη στον κόρφο του. Ύστερα είδε το όραμα να γίνεται χρηματιστηριακό παιχνίδι με δυσάρεστα επακόλουθα, και είμαι βέβαιος για τη στεναχώρια που του εδώσαμε όλοι εμείς οι συμπολίτες του, τότε που τρέχαμε σαν τρελοί στα γκισέ των τραπεζών να πουλήσουμε τις μετοχές που είχανε οι μανάδες μας φυλαγμένες στο μερδικό μας, ένα εύκολο κι όμορφο κέρδος. Αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Έχω γνωρίσει καλούς παπάδες και κακούς παπάδες, δεν έχει λοιπόν σημασία το σχήμα, καθεαυτό. Ένας Άνθρωπος με κεφαλαίο το «Α» πρέπει να ήταν αυτός ο Ειρηναίος..</span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">.</span><br />
<a name='more'></a>... Πάντα άκουγα εξαιρετικές γνώμες, ακόμα κι από τους πιο αυστηρούς, γι’ αυτόν τον παπά που μπήκε μπροστά, αναζητώντας την ανάπτυξη και την προκοπή μέσα από τη Δικαιοσύνη και τη βοήθεια του Θεού, για όποιους, τέλος πάντων τη ζητούσαν αυτή τη βοήθεια, χωρίς μισανθρωπισμό, χωρίς αποκλεισμούς.<br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Δικαιοσύνη!</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Και δεν είναι εύκολο για κάποιον εν ζωή να τον αγαπάνε οι πάντες και να μην ακούς κακή κουβέντα από τους μοχθηρούς και τους μνησίκακους. Πρόθυμος πάντα για να τον συμβουλεύονται οι «ταγοί». Άλλο ζήτημα που δεν άκουγαν τις συμβουλές του, αυτοί οι «ταγοί» και δεν πορευόμαστε με Δικαιοσύνη και ιδού τα αποτελέσματα. Η κατρακύλα συνεχίζεται.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Καλός παπάς θα πρέπει να ήταν λοιπόν, πάει έφυγε πλήρης ημερών μέσα σε μια κοινωνία, που όμως, δε μπορεί, θα τα μάθαινε στο ησυχαστήριο του, πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Κι εμείς συμπεριφερόμαστε ως να μην συμβαίνει τίποτα...Μεγάλη θα πρέπει να ήταν η στεναχώρια του παππούλη, κι εμείς με την απάθειά μας, μπορεί και να τον στείλαμε μιαν ώρα αρχύτερα τον παππούλη... </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Εγώ έτσι το βλέπω, αλλά μπορεί και να κάνω λάθος... </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Σκέφτηκα και σχολίασα, πικρόχολα ίσως, στο άκουσμα της θλιβερής είδησης: «Αν όλοι αυτοί οι “ταγοί” που άρχισαν ήδη να “λυπούνται” και να “συλλυπούνται”, αν όλοι αυτοί του έμοιαζαν, έστω, στο μικρό του δαχτυλάκι του παππούλη, ετούτος ο τόπος δε θα πήγαινε κατά διαόλου. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει…»</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Θυμήθηκα κι αυτό που έγραφα σε ένα παλιότερο σχόλιο και θα το επαναλάβω εδώ:</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Έχουν δίκιο όσοι λένε ότι το μεγάλο πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι η στάση πληρωμών ή η χρεοκοπία αλλά η απουσία Δικαιοσύνης.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Στην απαίτηση για απόδοση Δικαιοσύνης θα έπρεπε να ομονοούμε όλοι, κι οι δεξιοί κι οι αριστεροί και όλοι εμείς οι υπόλοιποι.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Αλλά έχομε άλλες λάβρες τώρα που μας κυνηγάει ο δοσατζής κι έχομε μάθει να θεωρούμε την Δικαιοσύνη τυφλή. Με την... καλή έννοια!</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η κοινωνία μας, υπό διάλυση, ο τόπος στο σφυρί, μπιρ παρά ξεπούλημα, κι ο εκφασισμός συνεχίζεται με γοργούς ρυθμούς, ορμώμενος από σκοτεινά πολιτικά γραφεία, περνώντας ανάμέσα από τα ράφια των μεγαλομπακάλικων με τα ληγμένα προϊόντα: χιλιάδες συμπολίτες είναι πια εξαθλιωμένοι, η οικονομία πάει από το κακό στο χειρότερο, η πλειοψηφία κοιτάζομε ακόμα την πάρτη μας κι «απού μπορεί κι απάνω ντου», που λέμε και στο χωριό μου...</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η αλληλεγγύη είναι μόνο για τους κουμπάρους του πολιτικού μας συστήματος που ένα φύσημα θέλει να καταρρεύσει. Μόνο που πρέπει να φυσήξομε πολλοί μαζί...</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Δικαιοσύνη, λοιπόν, ήθελε ο παππούλης, όπως θα την ήθελε κι ο Χριστός τούτες τις μέρες που ξεκινάνε τα Πάθη του -και δεν άντεξε ο παππούλης τις μέρες της Σταύρωσης. Τα γράφω εγώ αυτά, που είμαι άθεος, αλλά να, κάπως έτσι δε θα σκεφτότανε ο παππούλης? Ας πάει στο καλό...</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Από την Σελίδα του RASKOLNICK</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Read more: <a href="http://sadentrepese.blogspot.com/2013/05/blog-post_5322.html#ixzz2Y0c3UJ46">http://sadentrepese.blogspot.com/2013/05/blog-post_5322.html#ixzz2Y0c3UJ46</a></span></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2237527381233431096.post-84261711138997236862013-06-24T10:42:00.003-07:002017-10-02T06:45:40.896-07:00Η ΑΠΑΓΩΓΗ ..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img border="0" height="363" src="https://2.bp.blogspot.com/-yiGvEHK1HTU/UciEC1VbtII/AAAAAAAAeqg/mXmqvJtrCw0/s400/seveirin0227%CE%93.jpg" width="400" /></div>
<span style="font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;">Αυτοί είναι μερικοί από τους Κισαμίτες που αγωνίστηκαν για την επιστροφή του Ειρηναίου στην Κίσαμο και στην Μητρόπολη του. Ο αγώνας τους ήταν ειλικρινής, τίμιος, ανιδιοτελής, με γνώμονα το καλό του τόπου και της εκκλησίας. Το σύνθημα απλό ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΛΑΟ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ. ΜΟΝΟ Ο ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ ΘΑ ΑΝΟΙΞΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΞΑΝΑΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕΙ ΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ ΜΑΣ.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;">Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη στον Μυστρά, τόπο που τον "έκρυψαν" με την θέληση του, οι "απαγωγείς" που έγιναν και φύλακες του!!!</span></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2237527381233431096.post-23632619475483194682013-06-24T01:00:00.000-07:002013-06-24T01:00:04.877-07:00Ο ΣΤΑΥΡΟΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Όσο περνά ο καιρός, τόσο πιο πολύ βαθαίνει ο πόνος μας και καταφαίνεται η απουσία του μεγάλου μας δασκάλου και επισκόπου, πρώην Μητροπολίτου Κισάμου και Σελίνου, μακαριστού Ειρηναίου. Τον στοχάζομαι, τρέχω στα περασμένα από τα παιδικά μου χρόνια μέχρι την κοίμησή του και την αφ’ ημών εκδημία του.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Σταυρώσιμη η Εβδομάδα της κοιμήσεώς του, αναστάσιμη η μνήμη του και το μνημόσυνό του. Ετσι όπως ήταν η ζωή και η διακονία του Γέροντά μας. Επέρασε σταυρώσιμες και αναστάσιμες στιγμές. Γι’ αυτές κυρίως διαβάζουμε στο βιβλίο του ‘Πορείες και αλήθειες για τον αγαπημένο μου Χριστό’ κι από τη δική μας εμπειρία και πολυετή συνοδοιπορία.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Σταυρώθηκε για να βοηθήσει κι άλλους .....</span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">...να σηκώσουν τον σταυρό τους. Κι αναστήθηκε μαζί με τόσους και τόσους σταυρωμένους όχι μονάχα τους εγγύς, αλλά και τους μακράν. Τύπος και φάρος φωταυγής και ασφαλής οδηγός των του βίου πλεόντων.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ανέστησε ψυχές και συνειδήσεις. Στάθηκε μέσα .....</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">.. στον λαό, για τον λαό ‘μάλλον ελόμενος συγκακουχείσθαι τω λαώ’ (Εβρ. 11, 24), για να έχει την ομόθυμη επιμαρτυρία ότι ‘Τοιούτος γαρ ημίν έπρεπε αρχιερεύς’ (Εβρ. 7, 26).</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ετρεξε, φώναξε, διαμαρτυρήθηκε και προσευχήθηκε για τους σταυρωμένους. Ηθελε να τους κατεβάσει από τους σταυρούς τους. Να τους αναστήσει, να τους δοξάσει και τους τιμήσει. Ηταν ο επαναστάτης των συνειδήσεων και ο ανυψών εκ των πτώσεων.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Γράφω και στοχάζομαι. Στοχάζομαι και ανατρέχω μνημονιακά και γραπτά στον μακαριστό και μεγάλο μας απόντα Γέροντα Ειρηναίο.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ετσι βρέθηκα στο πασχαλινό μήνυμά του του 1983, όπου το συνήντησα και σε ευχετήρια πασχαλινή επιστολή, αποσπασματικά, και που στη συνέχεια παραθέτω: «…Τα κορυφαία γεγονότα, που γιορτάζουμε κάθε Πάσχα, είναι η Σταύρωση και η Ανάσταση του Χριστού. Ο Σταυρός είναι πόνος, ταπείνωση και θάνατος του Χριστού. Μα όλα αυτά, με την Ανάστασή Του μετασχηματίζονται σε Ζωή. Δόξα. Λύτρωση.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Αλλά, όπως η Σταύρωση στάθηκε ατίμωση και πόνος στο Σώμα του Χριστού, το ίδιο ατίμωση και πάθος, Σταύρωση γίνεται στο μυστικό Σώμα Του, δηλαδή στην ανθρωπότητα, κάθε στιγμή και κάθε εποχή, που η ανθρώπινη ύπαρξη θανατώνεται από τα λάθη και τα πάθη του πολιτισμού της.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η εποχή μας είναι εποχή σταύρωσης και θανάτου, είναι εποχή που σταυρώνει τον άνθρωπο…</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ποιος θα ανασύρει από τα βάθη του ανθρώπου κι από τα πάθη της Ιστορίας του τις νέες αναστάσιμες δυνάμεις, που θα αναπλάσουν την προσωπικότητά του και θα κτίσουν τη νέα κοινωνία του; Θα αφήσουμε να πάνε χαμένοι όλοι οι σταυρωμένοι του κόσμου; Ολος ο πανανθρώπινος πόνος;</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ελάτε να κατεβάσουμε σαν τον Ιωσήφ και τον Νικόδημο την ανθρωπότητα από τους σταυρούς της. Στο όνομα του αναστημένου Χριστού, ελάτε να αναστήσουμε την ανθρωπότητα. Χριστός Ανέστη!».</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Αρχιμανδρίτης Ιγνάτιος Θ. Χατζηνικολάου</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Θεολόγος – τ. Λυκειάρχης</span></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2237527381233431096.post-13624366370945102742013-06-20T10:19:00.000-07:002013-06-20T10:19:41.586-07:00ΙΕΡΑ ΜΝΗΜΗ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">SUB SPECIAE ETERNITATIS=(υπό το φως της αιωνιότητας)</span><br />
<span style="color: #cc0000; font-family: Verdana, sans-serif;"><b>Γράφει η Ευτυχία Δεσποτάκη </b></span><br />
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-76Qrxvbg3zE/UcM5jivRQ-I/AAAAAAAAehE/nzVy5viyo_Y/s1600/P8280155.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://4.bp.blogspot.com/-76Qrxvbg3zE/UcM5jivRQ-I/AAAAAAAAehE/nzVy5viyo_Y/s320/P8280155.jpg" width="240" /></a><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Εύχομαι να ευλογεί ο θεός το διδαχτικό και παιδαγωγικό σας έργο, εντός και εκτός σχολείου και να το εντάσσει στο Μέγα Πρόγραμμα της Σωτηρίας του Ανθρώπου, διότι αυτός επί τέλους είναι και αυτός και πρέπει να είναι ο έσχατος στόχος κάθε αγωγής και αληθινής παιδείας. Χωρίς να παραβλέπει την πραγματικότητα της στιγμής, η αληθινή παιδεία, στη χριστιανική της θεώρηση, δεν μπορεί να αγνοεί αυτή τη μακρινή προοπτική της, ότι δηλαδή πρέπει να κάνει το έργο της sub speciae eternitatis. Διότι μόνο υπό το φως της αιωνιότητας φωτίζεται η εφήμερη ύπαρξη του ανθρώπου και καταυγάζονται αι ημέραι και τα έργα της ζωής μας».</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Με αυτά λόγια ο μακαριστός πλέον από Κισάμου επίσκοπος Ειρηναίος ευχήθηκε και ευχαρίστησε με επιστολή του τους φιλολόγους, που σε τιμητική εκδήλωση από το « Σύνδεσμο Φιλολόγων» αφιερωμένη στο πρόσωπο του, παρουσίασαν το κοινωνικό και συγγραφικό του έργο.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Σαράντα μέρες από την εκδημία του και πλησιάζοντας προς την ανάληψη του συνεχίζομε το μικρό αφιέρωμα στη μνήμη του, όχι για να επαναλάβομε χιλιοειπωμένα, αλλά να τεκμηριώσομε ....</span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">... με αυτή την αναφορά, πώς το προσωπικό δράμα, η δυσκολία, το πρόβλημα που έφτανε στο αυτί του Δεσπότη, γινόταν η απαρχή ενός μεγάλου κοινωνικού έργου για τους ανθρώπους των δύο επαρχιών Κισάμου και Σελίνου και όχι μόνο ,όπου και αν αυτοί βρισκόταν από το, 1958 και μετά. Ο Ειρηναίος ο από Κισάμου επίσκοπος, ιδέα πλέον, φως, λόγος, όπως και εν ζωή ήταν, μόνο που εν ζωή τότε την ιδέα συνόδευε η πράξη.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Όλες οι πράξεις του ενταγμένες στο πρόγραμμα σωτηρίας του ανθρώπου, αντίληψη βαθύτατα χριστιανική - γιατί το βαθύτερο νόημα του χριστιανισμού είναι η θυσία -ο αγώνας ενός ή και ολίγων για τη σωτηρία πολλών. «Η επιταγή του πάντα: «Κάτι πρέπει να κάνομε, έχομε ευθύνη όλοι μας, ο άνθρωπος πρέπει να γίνεται καλύτερος γιατί έτσι πλησιάζει το θεό».</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Έτσι, λοιπόν, η επίσκεψη του κάποιο βράδυ στα παιδιά, που νοίκιαζαν μια κάμερα κοντά στο επισκοπείο και έμεναν για να πηγαίνουν στο γυμνάσιο, την ώρα που η γκαζιέρα τους άρπαξε, καθώς μαγείρευαν, κι έμειναν νηστικά, στάθηκε η αφορμή για να φτιαχτεί το πρώτο οικοτροφείο, για τα παιδιά από τα μακρινά χωριά για να βρίσκουν ένα πιάτο φαγητό άμα γυρίζουν από το σχολειό.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Και τα κορίτσια που δεν τα κατάφερναν στα γράμματα; Θα μάθαιναν κέντημα μαγειρική, αργαλειό, στην Οικοκυρική σχολή που φτιάχτηκε γι αυτά πλάι στο οικοτροφείο.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Και ύστερα ακολούθησαν κι άλλα οικοτροφεία, όπου ήταν Γυμνάσιο και στην Αθήνα για τους φοιτητές. Αφανείς ήρωες και ηρωίδες οι συνεργάτες που στελέχωναν εθελοντικά το έργο του. Λύσεις πάντα βρισκόταν. Ακόμη και όταν έπρεπε να βρεθεί μαγείρισσα για το οικοτροφείο στην Αθήνα, όσο το δυνατόν οικονομικότερα, ο Δεσπότης, βρήκε τη λύση. Κατέφυγε στο μοναστήρι του Παρθενώνα και απευθύνθηκε στη μοναχή Μηνοδώρα. «Γερόντισσα ετοιμάσου αύριο να πάεις στην Αθήνα, εκεί θα καθίσεις και θα μαγειρεύεις των κοπελιώ που μπήκαν στο Πανεπιστήμιο, η Παναγία εδώ δε θα σε παρεξηγήσει που θα την αφήσεις για λίγο» … Και είχε πολλά να διηγείται η Γερόντισσα από την θητεία της αυτή στην Αθήνα.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> Μια μέρα έφτασε στην μητρόπολη μια γυναίκα με ένα παιδάκι κωφό. «Δεσπότη μου δεν έχω που να το πάω, στο σχολείο δε μου το κρατάνε και ο δάσκαλος μου πε να το φέρω σε σένα». Ο δεσπότης αφού φρόντισε για μια προσωρινή λύση σε ειδικό σχολείο στην Αθήνα, την απόγνωση της μάνας την κάνει αφορμή για να γίνει η σχολή κωφών στο Καστέλι που μέχρι να αποκτηθεί στέγη φιλοξενείται στο μοναστήρι του Παρθενώνα.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η τραγωδία της Φαλκονέρας προβλημάτισε μια ομάδα φωτισμένων ανθρώπων του τόπου μας για μια λύση στην ακτοπλοΐα της Κρήτης και τους οδήγησε στην αυλή του δεσπότη για υποστήριξη. Ο Δεσπότης αφού τους υπενθύμισε πως ο μινωικός πολιτισμός στηρίχτηκε στα πλοία, συμφώνησε με την ιδέα τους και μπήκε μπροστάρης για τη δημιουργία δικής μας εταιρείας και συχνά έλεγε ευχαριστημένος πως «καραβοκύρηδες κι εμείς σήμερα φτάνομε στη Βενετία», όπως οι </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Μινωίτες ταξίδευαν.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η μοναξιά και η εγκατάλειψη πολλών γερόντων στα χωριά που όλο και ερήμωναν προβλημάτιζε. «Δεν μπορούμε να πετούμε τους γέρους μας». Και όταν ο μεγάλος δωρητής Ανουσάκης πρότεινε να χρυσώσει την εικόνα του Αγίου μας Σπυρίδωνα, ο Δεσπότης είπε ότι θεωρεί ότι «ο Άγιος έχει ωραίο ασημένιο ένδυμα και του είναι αρκετό», πρότεινε καλύτερα να σπιτώσομε τους μοναχικούς και ανήμπορους γέροντες. Ο σπόρος για το Ανουσάκειο γηροκομείο-θεραπευτήριο έπεσε και καρποφόρησε.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η θέα του Γερμανικού κοιμητηρίου στο Μάλεμε απέναντι από Κολυμπάρι, γεννά την απορία και τον προβληματισμό. «Γιατί να σκοτώνονται οι λαοί γιατί να μη διαλέγονται ειρηνικά και να μη πραγματοποιούν έργα καλά; Γιατί η Εκκλησία και η διανόηση στην Ελλάδα να είναι τόσο μακριά;»</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Έτσι γεννήθηκε η ιδέα για διαλόγους καταλλαγής της διανόησης των λαών μέσα στην Ορθόδοξη Ακαδημία Κρήτης, όπου η περιοχή μας από τότε γνώριζε το διαφορετικό. Και ποιοι δεν πέρασαν και ποιους δεν ακούσαμε μέσα σε αυτό το ίδρυμα!</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Και τα αγόρια που δεν τα καταφέρνουν στα πολλά γράμματα; Τι θα γίνουν αυτά και η κοινωνία μας που έχει ανάγκη από την τεχνίτες και που οι τεχνίτες πρέπει να ξέρουν και λίγα γράμματα; Ο Κλάουζ ο Γερμανός και ο Ντίκ ο Αμερικάνος, φιλοξενούμενοι στην αρχή του δεσπότη έφταναν για να διδάξουν ο ένας ηλεκτρολογικά και ο άλλος μηχανουργία. Νοικιάστηκε και ένα μαγαζί στην αγορά για την πρώτη εγκατάσταση. Η περιοχή μας απόκτησε και επαγγελματική σχολή .</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Η μουσική εξευγενίζει την ψυχή, Τα παιδιά μας πρέπει να έχουν την ευκαιρία να μάθουν και ευρωπαϊκή μα και Βυζαντινή μουσική, να έχομε και νέους στο ψαλτήρι μας»</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ο Μπιξέλ ο Ελβετός και η Αλεξάνδρα ξεκίνησαν το πρώτο μικρό ωδείο για τα παιδιά μας, εκεί στην στην αυλή του Δεσπότη, υπό τις ευλογίες του και σήμερα με άξιους μουσικούς και ψάλτες το Ωδείο μας μεγαλώνει και αποδίδει μελωδικούς καρπούς..</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Μα και φιλαρμονική μπάντα έπρεπε να αποκτήσει ο μικρός μας τόπος να μην είναι οι παρελάσεις των παιδιών και οι λιτανείες μας, βουβές.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Κύριε ναύαρχε στείλε μας ένα μουσικό να έρχεται να μάθει σε μερικά παιδιά να παίζουν κάποια όργανα που θα τους αγοράσει η μητρόπολη». Και όταν πια η μπάντα και οι μουσικοί ήταν έτοιμοι μαζί κι εκείνος κάποια βράδια πήγαιναν στα χωριά να παίξουν, για να δουν και να ακούσουν οι άνθρωποι τι είναι η φιλαρμονική που έχουν στις πόλεις. Όλοι έπρεπε να μαθαίνουν …..</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Όπως τότε που ένα βράδυ έτρωγαν τα παιδιά στο οικοτροφείο. Ο Δεσπότης μόλις είχε γυρίσει από ταξίδι στη μακρινή Ρωσία. Ανοίγει η πόρτα και μπαίνει μέσα στην τραπεζαρία. Μετά την καλησπέρα του, βγάζει από την τσέπη του ένα βαζάκι και ένα κουταλάκι. Πέρασε από το κάθε παιδί και άφησε στο πιάτο του μια κουταλίτσα. Ύστερα τους εξήγησε. «Αυτό παιδιά λέγεται χαβιάρι. Είναι ένα φαγώσιμο από ψάρι πολύ ακριβό και υπάρχει συνήθως σε πλούσια τραπέζια. Σας έφερα να δοκιμάσετε λίγο για να ξέρετε κι εσείς τι είναι το χαβιάρι». </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Το εργόχειρο των γυναικών και η ικανότητα τους στην οικονομία και στο νοικοκυριό αναδείχτηκαν μέσα από τους γυναικείους συλλόγους των χωριών και οι λαϊκές μας τέχνες της ξυλογλυπτικής και της κεραμικής μέσα από αντίστοιχες σχολές όπου παλιοί τεχνίτες προσκλήθηκαν από το Δεσπότη και εθελοντές προσφέρθηκαν για να μάθουν στους νεότερους.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Μα και οι αγρότες έπρεπε να μάθουν κάτι καινούριο για να μη φεύγουν από τα χωριά τους και να ερημώνει ο τόπος. Το πρότυπο αγρόκτημα Κολυμβαρίου πολλά ωφέλησε. Πάντα τόνιζε πως η πρόοδος του ανθρώπου δεν μπορεί να είναι μακριά από τη γη.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η εργάτρια στη Γερμανία που κρύφτηκε για να μη τη δει που καθάριζε τις τουαλέτες ο Δεσπότης σε επίσκεψη του σε εργοστάσιο, στάθηκε νέα απαρχή για χώρους συνάντησης και οργάνωσης των μεταναστών μας, για να νιώθουν την Κυριακή άνθρωποι με προσωπικότητα, με αποκορύφωμα το ναό της Αγίας </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Τριάδος στη Βόννη, με το σκεπτικό: «από δω πέρασαν οι Έλληνες, άρα κάτι έπρεπε να αφήσουν».</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η τοπική μας ιστορία αναδείχτηκε μέσα από τη δική του ιστορική σκέψη. Τοπικοί μας αγωνιστές και ήρωες στήθηκαν με τις προτομές τους στις πλατείες των χωριών μας για δείχνουν με τη σιωπή τους το δρόμο στους νεώτερους.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Μα βρήκε και τρόπο και έστησε και ένα τυπογραφείο στην αυλή του για να στέλνει τα νέα της Επισκοπής του κοντά και μακριά με το περιοδικό «Χριστός και Κόσμος», Πολλές φορές μας καλούσε σαν μαθητές να βοηθήσομε στο δίπλωμα του περιοδικού μετά την τύπωση του για να αποσταλεί …</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Αυτή ήταν η επιταγή του Δεσπότη και αυτός ο τρόπος σκέψης «Κάτι πρέπει να κάνομε κάτι πρέπει να αφήσομε, από όπου περάσομε. Πάντα ανοιχτά ,πάντα άγρυπνα τα μάτια της ψυχής», κατά τον ποιητή. Όλο ζητούσε, όλο χτυπούσε πόρτες. Πολλοί ήταν οι εθελοντές συνεργάτες πλάι του, ποιος θα χαλούσε χατίρι. Οι πόρτες άνοιγαν διάπλατα, και κάθε γραφειοκρατία ξεπερνιόταν….</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Τη δεκαετία του 60 η σκέψη και η πράξη του διασκελούσε το χρόνο κι έφτιαχνε πράγματα του σήμερα. Πράγματα μικρά και μεγάλα.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Βαθύτατος μελετητής της Ιστορίας και της Κοινωνιολογίας, αλλά και του Πλάτωνα του προχριστιανικού σπερματικού λόγου- όπως ο ίδιος έλεγε- ο οποίος πρέπει να μπολιάζει, τον εκκλησιαστικό λόγο, και συμπλήρωνε: Ένας που έχει διαβάσει Πλάτωνα δεν μπορεί να μην είναι Χριστιανός. </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Μετέφρασε το λόγο του θεού με την ανθρώπινη γλώσσα. Ήταν ο χριστιανός. Άλλωστε πολλάκις τόνιζε ότι η λέξη ορθόδοξος περισσεύει. Την ορθοδοξία πάντα διευκρίνιζε πρέπει να την συνοδεύει η ορθοπραξία. «Ίσως έγινε ένα λάθος που ο θεϊκός λόγος έμεινε κλειστός στα σεντούκια της ορθοδοξίας και δεν χύθηκε σαν αγιασμένο νερό στις αυλές και τους αγρούς της ζωής μας να ποτίζει και να διαποτίζει συνειδήσεις, θεσμούς, ήθη και πολιτεύματα, ανθρώπων και λαών».</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Έτσι ο Ειρηναίος έπραττε και οδηγούσε τη σκέψη μιας γενιάς «sub speciae eternitatis</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> Άλλοι καιροί σήμερα φάνηκε να ξεπερνιέται το έργο του, όχι η σκέψη του. Σημαντικά του έργα διέρχονται κρίση. Κτίρια που στέγασαν την ανθρώπινη χρεία είναι πια εγκαταλελειμμένα. Δείχνουν με τη σιωπή τους δρόμους. Η ανθρώπινη ανάγκη και σήμερα περισσεύει. Πολλοί είναι οι εμπερίστατοι μικροί και μεγάλοι. Ας ευχηθούμε να βρεθούν ευπατρίδες και ευγενείς δωρητές και με την τοπική κοινωνία θα εμπιστευθούν την τοπική μας εκκλησία και θα συντηρήσουν, αλλά και θα αναστηλώσουν κάποια από αυτά. Έτσι θα διαφυλάξομε το πένθος μας και την ευγνωμοσύνη μας στον Ειρηναίο. Κάτι πρέπει να κάνομε ,έχομε ευθύνη όλοι μας </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ο τρόπος σκέψης Εκείνου ας μας είναι οδηγός…</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><a href="http://sadentrepese.blogspot.com/2013/06/blog-post_4133.html#ixzz2WmHcdfGx">ΠΗΓΗ</a></span></div>
Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2237527381233431096.post-39061559131427402552013-05-01T10:44:00.002-07:002013-06-20T10:14:36.071-07:00ΕΠΙ ΤΟΥ ΟΡΟΥΣ ΟΜΙΛΙΑ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-K11iKvKNPLw/UYFUQTdf9zI/AAAAAAAAdPs/AXy8FqwzBmM/s1600/1%CE%B8.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-K11iKvKNPLw/UYFUQTdf9zI/AAAAAAAAdPs/AXy8FqwzBmM/s1600/1%CE%B8.jpg" /></span></a></div>
<br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ιδών δε τους όχλους ανέβη εις το όρος, και καθίσαντος αυτού προσήλθον αυτώ οι μαθηταί αυτού, και ανοίξας το στόμα αυτού εδίδασκεν αυτούς λέγων.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, ότι αυτών έστιν η βασιλεία των ουρανών.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">μακάριοι οι πενθούντες, ότι αυτοί παρακληθήσονται.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γην.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην, ότι αυτοί χορτασθήσονται.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών έστιν η βασιλεία των ουρανών.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">μακάριοι έστε όταν ονειδίσωσιν υμάς και διώξωσι και είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθ’χαίρετε και αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοις ουρανοίς. ούτω γαρ εδίωξαν τους προφήτας τους προ υμών.</span><br />
<div>
<br /></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com0