Η ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΙΕΡΑΡΧΗ ΕΙΡΗΝΑΙΟΥ

Συνέχεια ΙΙΙ

Γράφει η Ευτυχία Δεσποτάκη

Η ΖΩΗ

***************************
Μα αν τόσο ποιητικά μας δίδει το Θεό ας τον ακούσουμε με πόση αισιοδοξία και ευγνωμοσύνη ομιλεί για τη ζωή και πως εκφράζει  μια άλλη θεολογία, τη θεολογία των απλών πραγμάτων. Γράφει στο βιβλίο του «Το νόημα της ζωής». Καθαροί αθώοι σαν τα παιδιά θαυμάζομε την ομορφιά του κόσμου. Τον ήλιο που ξημερώνει στη χρυσή ανατολή και βασιλεύει στην ολοπόρφυρη δύση. Τα πουλιά που κελαηδούν και τα δέντρα που σιγοψέλνουν στον αγέρα. Αγαπάμε τους γλυκούς ήχους τις καμπάνες, τα ξωκλήσια. Έχουμε ευγένεια στην καρδιά μας και οίκτο. Γινόμαστε στοχαστικοί, φιλόσοφοι, ποιητές, άγιοι, και ζούμε τη  ζωή μας σαν ένα ωραίο παραμύθι, σαν μια λιτανεία, σαν ιερό προσκύνημα κι όταν κλείνομε τα μάτια μας  μπορούμε να λέμε: Η ζωή ήταν ωραία ότι και αν είδαν τα μάτια μου. Ήταν ωραία. Και αλλού: Πόσοι μπορούν να δουν το λουλουδάκι και να ψιθυρίσουν σαν τον ταπεινό Άγιο της Ασίζης: αδερφέ λουλουδάκι; Να ο βαθύς νόμος της ζωής. Ο νόμος του σεβασμού προς ό,τι είναι υπεράνω ημών και του σεβασμού προς ό,τι είναι κάτω ημών. Ότι είναι πάνω από το κεφάλι μας, μας καλεί σε  φωτισμό και μεγαλοσύνη και ότι είναι κάτω από το κεφάλι μας, μας καλεί σε ιπποτισμό και αγάπη. Να κοιτάζεις τον ουρανό και να προσεύχεσαι, να κοιτάζεις το ταπεινό λουλουδάκι και να υποκλίνεσαι: "Ως εμεγαλύνθη τα έργα σου Κύριε". "Αυτός ο κόσμος ο μικρός ο μέγας" θα πει ο Ελύτης.
Στην καθημερινή μας ζωή μας παρακινεί ο πνευματικός μας πατέρας: Στο χωράφι σου να μη βλέπεις μόνο σιτάρι, κρασί, λάδι, αλλά να βλέπεις και την αόρατη σιωπηλή ομορφιά του κόσμου και την παρουσία του Θεού. Πες τον καρπό που κόβεις πως τον παίρνεις από το χέρι του Θεού. Στον άρχοντα, στο δάσκαλο, στον ιερωμένο να μη βλέπεις μόνο τον υπάλληλο, τον πολιτικάντη, μα να βλέπεις το όργανο, το μεσίτη, που φέρνει το φως, τη Θεία Πρόνοια. Λυπούμαι αυτούς που ζούνε στον ωραίο κόσμο μια άθλια και κακομοιριασμένη ζωή. Λυπούμαι αυτούς που μοναδική τους ανακάλυψη είναι πως η ζωή είναι μάταιη. Τους λυπούμαι γιατί κάθονται και στενάζουν κάτω από το όμορφο δέντρο της ζωής, της χαράς ,με τα κλωνάρια της αλήθειας, με τις κορυφές της αρετής. Τους λυπούμαι γιατί δε θέλουν ,ή δε ξέρουν να σηκώσουν τα μάτια τους, να τεντωθούν λιγάκι, και να δούνε πως η ζωή δεν είναι μάταιη.
Μα για να βλέπει κανείς πλατιά και όμορφη τη ζωή πρέπει να έχει πλατιά και όμορφη την ψυχή του. Γράφει στο έργο του «Ο ποιητής των ωραίων ψυχών»: Εκείνοι που έχουν  όμορφες και δυνατές ψυχές  μπορούν από νωρίς να κοιτάξουν ως την άκρη της ζωής των, να τη μετρήσουν με γρήγορες ματιές, να ζυγιάσουν τις στερήσεις κι τις υποσχέσεις της και αφήνοντας τα φτωχικά απομεινάρια της να ζητήσουν σε ένα ωραίο έργο, σε μια θυσία  και σε μια απόκοσμη ενατένιση την υπέρτατη χαρά των  Μα, οι όμορφες και δυνατές ψυχές είναι μόνες. Ψάχνουν όμως το φίλο, το μαθητή, για  να πουν το μυστικό, να πουν το όραμα, γιατί η σκέψη που θα γεννηθεί στην ψυχή του μεγάλου, θέλει να βρει οπαδούς, βοηθούς, συνεχιστές, με επίσης όμορφες και απλές καρδιές. Να γιατί ξεκινά και ο γιος του Θεού σαν δάσκαλος και ψάχνει ψαράδες με την αγνή ψυχή, γιατί αυτές οι ψυχές δε θα αλλοιώσουν τις  μεγάλες και όμορφες ιδέες. Υπάρχει δε μια περίεργη συγκυρία υπογραμμίζει ο επίσκοπος, που ο θεός αιχμαλωτίζει κατά ένα περίεργο τρόπο τις όμορφες και δυνατές ψυχές ακόμη και στην κορυφαία στιγμή της ανταρσίας τους προς  Αυτόν, ώστε βεβαιώνεται η παραπομπή «λίθον ον αποδοκίμασαν οι οικοδομούντες εις κεφαλήν γωνίας εστήσατο.»  Και τέτοιες αντάρτισσες ψυχές ήταν ο απόστολος Παύλος και ο Πέτρος και ο ιερός Αυγουστίνος και εμείς οι ταπεινοί και απλοί σε κάποια στιγμή της ζωής μας και που κάποια περιστατικά κάποτε μας έκαναν να αναιρέσομε τις προηγούμενες απόψεις μας.. Οι όμορφες ψυχές μπορούν να μεταφέρουν όμορφες ιδέες, καθώς ο ιδέες ακολουθούν το σχήμα της καρδιάς που θα χωρέσουν. "Εκ γαρ της περισσείας καρδίας το στόμα λαλεί" τονίζει ο ιεράρχης. Μια όμορφη καρδιά θα μιλήσει όμορφα και μια χυδαία, χυδαία και μα αδειανή δεν έχει τίποτα να πει. Και όλοι  εκείνοι που για τα άγια και όμορφα πράγματα της ζωής δεν έχουν μια λέξη να πουν ή έστω μιλούνε αδέξια και κακορίζικα μας δείχνουν τη μετριότητα και τη φτώχεια της ψυχής τους, άλλωστε ό,τι ωραίο υπάρχει στον πολιτισμό της ανθρωπότητας δεν είναι τίποτε άλλο από το έργο από όμορφες ψυχές που μίλησαν και έπραξαν από το περίσσευμα τους. Όσοι έχετε μεγάλες καρδιές σκορπάτε το περίσσευμα τους με λόγια και έργα στη ζωή που έχει τόση αθλιότητα και φτώχια. Κι εσείς που χυδαιολογείτε  μην ξεχνάτε πως δίδετε το δικαίωμα να χαραχτηριστεί άσχημα το περίσσευμα σας.