15 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1935

Η δεκαετία 1930-1940, που βρέθηκα στην Αθήνα για τις θεολογικές μου σπουδές, ήταν μια εποχή μεγάλων ιδεολογικών ρευμάτων και ζυμώσεων: Μαρξισμός, Σοσιαλισμός, Καπιταλισμός, Φασισμός. Ιδεολόγοι και αργόσχολοι, φοιτητές, διανοούμενοι εργάτες, συζητούσαν με πάθος τις ιδεολογίες αυτές, έβγαζαν προγράμματα και μανιφέστα κι έκαναν απεργίες και συγκρούσεις. Εγώ δεν είχα πολύ καιρό γι’ αυτές τις συζητήσεις, γιατί εργαζόμουν για να σπουδάσω, το πρόβλημα όμως της κοινωνικής Δικαιοσύνης με απασχολούσε, κι αυτά που έβλεπα τριγύρω μου προκαλούσαν την χριστιανική μου συνείδηση.

Έτσι στο φοιτητικό μου Ημερολόγιο, 15 Ιανουαρίου 1935, έγραφα: Τα μάτια μου είδαν σήμερα μια εικόνα, που με πλήγωσε βαθιά. Στο πεζοδρόμιο της Εθνικής Βιβλιοθήκης (οδ. Ιπποκράτη), καθόταν μια φτωχή μητέρα με δύο παιδιά και ζητούσε ελεημοσύνη από τους διαβάτες. Ήταν η 6η απογευματινή ώρα και το κρύο ήταν τσουχτερό και ανυπόφορο. Η μάνα φορούσε φτωχικά κουρελιασμένα ρούχα και τα παιδιά ήταν ξυπόλυτα κι έτρεμαν από την παγωνιά.