Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2010
Η ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
Έξω από το σπίτι μας στη μικρή μας Ενορία με την Εκκλησούλα της Αγ. Μαρίνας, η φιλανθρωπία ήταν καθημερινή πράξη. Στις Κυριακάτικες Λειτουργίες ο Παπάς του χωριού μας, δεν έκανε κήρυγμα. Συχνά όμως καλούσε τους χωριανούς να πάνε απολουτρουγα να σκάψουν το αμπέλι κάποιου αρρωατου, ή να μαζέψουν τις ελιές κάποιας φτωχής χήρας. Στη Μάχη του Σκρα στη Μακεδονία (1918) από τις είκοσι οικογένειες τον χωριού μας σκοτώθηκαν τρία παλληκάρια παντρεμένα και οι οικογένειες των με ορφανά έμειναν απροστάτευτες. Κάποτε στο χωριό μας ήταν να παντρευτεί μια ορφανή κοπέλα μα δεν είχε προικιά. Και τότε η Παπαδιά πήρε κι άλλες γυναίκες και με πανέρια στο χέρι γύρισαν στο χωριό και μαζέψανε από τις άλλες κοπέλες πατανίες, σεντόνια, πιάτα κι ετοίμασαν το Γάμο της ορφανής με την Ελεημοσύνη.
«Ο Ιπποτης του Σταυρου»
Δημοφιλείς αναρτήσεις
-
Σταμάτης Απ. Αποστολακης δάσκαλος - λαογράφος Χθες, Πέμπτη (18/7), πραγματοποιήθηκε στον Αγ. Ματθαίο - έδρα της Εκκλ. Σχολής Κρήτης - αρχ...
Αναγνώστες
Αρχειοθήκη ιστολογίου
-
►
2016
(1)
- ► Ιανουαρίου (1)
-
►
2014
(11)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (3)
- ► Ιανουαρίου (1)
-
►
2013
(13)
- ► Δεκεμβρίου (1)
-
►
2012
(8)
- ► Δεκεμβρίου (2)
-
▼
2010
(28)
- ► Φεβρουαρίου (8)
«Ο ΙΠΠΟΤΗΣ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ»
- Αντιφώνηση
Κύριε Πρόεδρε της Ιστορικής και Λαογραφικής Εταιρείας Κρήτης. Σας και το Συμβούλιό σας ευχαριστώ, που οργανώσατε την αποψινή εκδήλωση για να τιμήσετε το πρόσωπο μου και το έργο μου.
Μια εκδήλωση όμως σαν την αποψινή μπορεί να ερμηνευθεί σαν περιαυτολογία ή σαν μαρτυρία. Η ιδιότητα μου και η ηλικία μου δεν επιτρέπουν την περιαυτολογία. Ο Χριστός παράγγελνε στους Μαθητές του και μαζί μ' αυτούς σε όλους εκείνους, που Θα τον ακουλουθούσαν στούς αιώνες, να μη ζητούνε αμοιβές και επαίνους για αυτό που κάνουνε και λένε. Γι' αυτό σας είπα ότι είχα και έχω ακόμη δισταγμούς γι’ αυτή την εκδήλωση.
Την αποδέχομαι όμως σαν Μαρτυρία, με την έννοια που τη δέχτηκαν πάντα οι άνθρωποι της πίστης και της Εκκλησίας, για να μεταδώσουν στους άλλους όχι τα λόγια και τα εργα των, αλλά τα λόγια και τα έργα, που ο Θεός μεταφέρει στον κόσμο μέσα από την καρδιά και τη ζωή των.
Προφήτες, Απόστολοι, Άγιοι άνθρωποι της Τέχνης και της επιστήμης, και της πολιτικής ακόμη, χρησιμοποιούνται συχνά από τη Θεία Πρόνοια, για να ερμηνέψουν, ο καθένας με τη δική του γλώσσα, τις Βουλές και τα θαυμάσια του Θεού και να ευεργετήσουν τους συνανθρώπους των.
Με την έννοια αυτή αποδέχομαι αυτή την εκδήλωση σας και ευχαριστώ άλλη μια φορά.
Σεβασμιώτατε, κ. Νομάρχα, κ. Δήμαρχε, Στρατηγοί, κ. Δικασταί, κι άλλοι όσοι παρίστασθε και τιμάτε αυτή την εκδήλωση.
Ελπίζω μ' αυτά που ειπώθηκαν από τους φίλους ομιλητές και όσα εγώ θα ερμηνέψω, να δοθεί το νόημα της Μαρτυρίας σ' αυτή την εκδήλωση.
Οι κοινωνικές συνθήκες και οι προϋποθέσεις της παιδικής μου ηλικίας ήταν να γίνω ένας χωρικός: γεωργός ή ποιμένας (βοσκός), κατά την παράδοση των προγόνων μου, αν και στα παιδικά μου όνειρα υπήρχαν και υψηλότεροι οραματισμοί.
Αλλά το φθινόπωρο του 1927 η ζωή μου πήρε ένα άλλο δρόμο.
Με προτροπή των Γονέων μου. με το ενδεικτικό της Β' Γυμνασίου και ύστερα από εξετάσεις, γράφτηκα στο ονομαστό Ιεροδιδάσκαλείο Κρήτης (στην Αγ. Τριάδα Ακρωτηρίου), που ήταν τότε το ανώτατο πνευματικό Ίδρυμα της Κρήτης, ιδρυμένο
το 1892 με Διαθήκη και οικονομική χορηγία του τότε Επισκόπου Κισάμου και Σελίνου αοιδίμου Γερασίμου Στρατηγακη, για τη μόρφωση των Δασκάλων και Ιερέων της Κρήτης.
Θυμούμαι ακόμη ζωηρά πως, την παραμονή των εξετάσεων, (Σεπτέμβριος 1927), την ώρα του Εσπερινού, γοητευμένος από την κατάνυξη και τη μεγαλοπρέπεια του Ναού της Αγίας Τριάδας, μου' ρθε ξαφνικά - σαν έκσταση - η έμπνευση να κάμω τούτη τη συγκλονιστική υπόσχεση:
«Θεέ μου να μ’ αξιώσεις να εισαχθώ στη Σχολή του Μοναστηριού αυτού και να γίνω Μοναχός του».
Πολλές φορές αργότερα και μέχρι σήμερα, προσπάθησα να εξηγήσω αυτή την απροσδόκητη υπόσχεση, που έκανα κείνη την ώρα και δεν μπόρεσα να την εξηγήσω. Σίγουρα ήταν ένα «σημείο» από κείνα με τα οποία ο Θεός επεμβαίνει συχνά και σημαδεύει τη ζωή μας.
Ωστόσο μπήκα στη Σχολή, τα μαθήματα άρχισαν, κι η εφηβεία μου προχώρησε
μ' όλα τα ανθρώπινα όνειρά της. Κι όσες φορές ερχόταν στη σκέψη μου η δοσμένη υπόσχεση, «το τάξιμο μου» (όπως το' γραψα αργότερα), σκεπτόμουν πως ήταν μια επιπόλαιη υπόσχεση, που ο Θεός δε θα την λογάριαζε στα σοβαρά.
Η ζωή όμως στο ήρεμο και σιωπηλό εκείνο Μοναστηριακό περιβάλλον, τα Θεολογικά Μαθήματα του Ιεροδιδασκαλείου, οι νυχτερινές κατανυχτικές ακολουθίες στο μεγάλο Ναό, οι μορφές των μοναχών, αγγίζανε βαθειά την εφηβική ψυχή μου και ετοιμάζανε σιγά - σιγά τους κατοπινούς δρόμους της ζωής μου.
Λυπούμαι τα παιδιά και τους εφήβουυ, που στην ώρα της εφηβείας δεν έχουν ένα περιβάλλον ήρεμο και καθαρό (ηθικά καθαρό), να αναθρέψουν την ψυχή των. Να ονειρευτούν, να στοχαστούν τα μεγάλα και άγια πράγματα της ζωής μ’ ένα παρθενικό στοχασμό.
Λυπούμαι τους σημερινούς εφήβους (αγόρια και κορίτσια), όταν το περιβάλλον τους, οικογενειακό και κοινωνικό, δεν έχει να τους δώσει τίποτε άλλο, πέρα από τις κολασμένες εικόνες των video- τηλεοράσεων και τους Βάρβαρους ήχους της μουσικής Ροκ.
Οπωσδήποτε στο Μοναστήρι της Αγίας Τριάδας συναντήθηκα με το Θεό και συνδέθηκα μαζί Του με κείνη την «αγαπητική σχέση», που λένε οι Πατέρες και οι Άγιοι της Εκκλησίας μας.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
http://www.imks.gr/artman2/publish/eirinaios/ippotis.shtml
Κύριε Πρόεδρε της Ιστορικής και Λαογραφικής Εταιρείας Κρήτης. Σας και το Συμβούλιό σας ευχαριστώ, που οργανώσατε την αποψινή εκδήλωση για να τιμήσετε το πρόσωπο μου και το έργο μου.
Μια εκδήλωση όμως σαν την αποψινή μπορεί να ερμηνευθεί σαν περιαυτολογία ή σαν μαρτυρία. Η ιδιότητα μου και η ηλικία μου δεν επιτρέπουν την περιαυτολογία. Ο Χριστός παράγγελνε στους Μαθητές του και μαζί μ' αυτούς σε όλους εκείνους, που Θα τον ακουλουθούσαν στούς αιώνες, να μη ζητούνε αμοιβές και επαίνους για αυτό που κάνουνε και λένε. Γι' αυτό σας είπα ότι είχα και έχω ακόμη δισταγμούς γι’ αυτή την εκδήλωση.
Την αποδέχομαι όμως σαν Μαρτυρία, με την έννοια που τη δέχτηκαν πάντα οι άνθρωποι της πίστης και της Εκκλησίας, για να μεταδώσουν στους άλλους όχι τα λόγια και τα εργα των, αλλά τα λόγια και τα έργα, που ο Θεός μεταφέρει στον κόσμο μέσα από την καρδιά και τη ζωή των.
Προφήτες, Απόστολοι, Άγιοι άνθρωποι της Τέχνης και της επιστήμης, και της πολιτικής ακόμη, χρησιμοποιούνται συχνά από τη Θεία Πρόνοια, για να ερμηνέψουν, ο καθένας με τη δική του γλώσσα, τις Βουλές και τα θαυμάσια του Θεού και να ευεργετήσουν τους συνανθρώπους των.
Με την έννοια αυτή αποδέχομαι αυτή την εκδήλωση σας και ευχαριστώ άλλη μια φορά.
Σεβασμιώτατε, κ. Νομάρχα, κ. Δήμαρχε, Στρατηγοί, κ. Δικασταί, κι άλλοι όσοι παρίστασθε και τιμάτε αυτή την εκδήλωση.
Ελπίζω μ' αυτά που ειπώθηκαν από τους φίλους ομιλητές και όσα εγώ θα ερμηνέψω, να δοθεί το νόημα της Μαρτυρίας σ' αυτή την εκδήλωση.
Οι κοινωνικές συνθήκες και οι προϋποθέσεις της παιδικής μου ηλικίας ήταν να γίνω ένας χωρικός: γεωργός ή ποιμένας (βοσκός), κατά την παράδοση των προγόνων μου, αν και στα παιδικά μου όνειρα υπήρχαν και υψηλότεροι οραματισμοί.
Αλλά το φθινόπωρο του 1927 η ζωή μου πήρε ένα άλλο δρόμο.
Με προτροπή των Γονέων μου. με το ενδεικτικό της Β' Γυμνασίου και ύστερα από εξετάσεις, γράφτηκα στο ονομαστό Ιεροδιδάσκαλείο Κρήτης (στην Αγ. Τριάδα Ακρωτηρίου), που ήταν τότε το ανώτατο πνευματικό Ίδρυμα της Κρήτης, ιδρυμένο
το 1892 με Διαθήκη και οικονομική χορηγία του τότε Επισκόπου Κισάμου και Σελίνου αοιδίμου Γερασίμου Στρατηγακη, για τη μόρφωση των Δασκάλων και Ιερέων της Κρήτης.
Θυμούμαι ακόμη ζωηρά πως, την παραμονή των εξετάσεων, (Σεπτέμβριος 1927), την ώρα του Εσπερινού, γοητευμένος από την κατάνυξη και τη μεγαλοπρέπεια του Ναού της Αγίας Τριάδας, μου' ρθε ξαφνικά - σαν έκσταση - η έμπνευση να κάμω τούτη τη συγκλονιστική υπόσχεση:
«Θεέ μου να μ’ αξιώσεις να εισαχθώ στη Σχολή του Μοναστηριού αυτού και να γίνω Μοναχός του».
Πολλές φορές αργότερα και μέχρι σήμερα, προσπάθησα να εξηγήσω αυτή την απροσδόκητη υπόσχεση, που έκανα κείνη την ώρα και δεν μπόρεσα να την εξηγήσω. Σίγουρα ήταν ένα «σημείο» από κείνα με τα οποία ο Θεός επεμβαίνει συχνά και σημαδεύει τη ζωή μας.
Ωστόσο μπήκα στη Σχολή, τα μαθήματα άρχισαν, κι η εφηβεία μου προχώρησε
μ' όλα τα ανθρώπινα όνειρά της. Κι όσες φορές ερχόταν στη σκέψη μου η δοσμένη υπόσχεση, «το τάξιμο μου» (όπως το' γραψα αργότερα), σκεπτόμουν πως ήταν μια επιπόλαιη υπόσχεση, που ο Θεός δε θα την λογάριαζε στα σοβαρά.
Η ζωή όμως στο ήρεμο και σιωπηλό εκείνο Μοναστηριακό περιβάλλον, τα Θεολογικά Μαθήματα του Ιεροδιδασκαλείου, οι νυχτερινές κατανυχτικές ακολουθίες στο μεγάλο Ναό, οι μορφές των μοναχών, αγγίζανε βαθειά την εφηβική ψυχή μου και ετοιμάζανε σιγά - σιγά τους κατοπινούς δρόμους της ζωής μου.
Λυπούμαι τα παιδιά και τους εφήβουυ, που στην ώρα της εφηβείας δεν έχουν ένα περιβάλλον ήρεμο και καθαρό (ηθικά καθαρό), να αναθρέψουν την ψυχή των. Να ονειρευτούν, να στοχαστούν τα μεγάλα και άγια πράγματα της ζωής μ’ ένα παρθενικό στοχασμό.
Λυπούμαι τους σημερινούς εφήβους (αγόρια και κορίτσια), όταν το περιβάλλον τους, οικογενειακό και κοινωνικό, δεν έχει να τους δώσει τίποτε άλλο, πέρα από τις κολασμένες εικόνες των video- τηλεοράσεων και τους Βάρβαρους ήχους της μουσικής Ροκ.
Οπωσδήποτε στο Μοναστήρι της Αγίας Τριάδας συναντήθηκα με το Θεό και συνδέθηκα μαζί Του με κείνη την «αγαπητική σχέση», που λένε οι Πατέρες και οι Άγιοι της Εκκλησίας μας.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
http://www.imks.gr/artman2/publish/eirinaios/ippotis.shtml
ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ
Ο Σεβ. πρ. Μητροπολίτης Κισάμου & Σελίνου Ειρηναίος Γαλανάκης, παραλλήλως προς το Λειτουργικό – Ποιμαντικό έργο είναι συγγραφέας πολλών βιβλίων. Έγραψε άρθρα σε πολλά περιοδικά στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Ο Σεβ. πρ. Μητροπολίτης Κισάμου & Σελίνου Ειρηναίος Γαλανάκης, ως Αρχιμανδρίτης και Επίσκοπος έγραψε πολλά βιβλία, ορισμένα από τα οποία είναι τα παρακάτω:
1. Ο Διδάσκαλος της Θρησκείας. Αθήναι, 1949
2. Ο Ποιητής των ωραίων ψυχών. Αθήναι, 1950, 1964
3. Πορείες κι αλήθειες για τον αγαπημένο μου Χριστό. Αθήναι, 1954
4. Αθάνατα λόγια. Χανιά, 1954
5. Μια ιδιαίτερη αποστολή. Στην χριστιανή γυναίκα της εποχής μας. Χανιά, 1956
6. Θρησκεία και Ζωή. Χανιά, 1957
7. Γυναικείαι προσωπικότητες της Βίβλου. Χανιά, 1958
8. Προς ένα χριστιανικό γάμο. Χανιά, 1960
9. Η πολιτική ευθύνη του Χριστιανού. Καστέλλι, 1963
10. Από το Μοναστήρι της Χρυσοσκαλίτισσας. Το μήνυμα της Παναγίας στο σύγχρονο κόσμο. Καστέλλι, 1964
11. Το προσκύνημα του Γκιώνα. Καστέλλι, 1966
12. Το νόημα της ζωής. Καστέλλι, 1966
13. Ο Χριστός σημάδεψε τη Κρήτη. Αθήναι, 1969
14. Εκκλησία και σύγχρονος κόσμος. Αθήναι, 1971
15. Η αποστολή της Ελληνικής Ορθοδοξίας στο σύγχρονο κόσμο. Βόννη, (Γερμανία), 1973
16. Στρατευομένη Εκκλησία. Βόννη, 1975
17. Από ’δω πέρασαν οι Έλληνες. Βόννη, 1978
18. Συνεργασία – Αλληλεγγύη απόδημου και ντόπιου Ελληνισμού. Βόννη, 1979
19. Επανάσταση των συνειδήσεων. Αθήναι, 1984
20. Ομιλία στ’ αποκαλυπτήρια μνημείου του εθνομάρτυρα επισκόπου Κισάμου & Σελίνου Μελχισεδέκ Δεσποτάκη (1821). Κίσαμος, 1984
21. Η χειραφέτηση της γυναίκας στην Ελληνορθόδοξη παράδοση. Χανιά, 1986
22. Μαρτυρία Ειρήνης. Καστέλλι, 1987
23. Μηνύματα ευθύνης και αφύπνισης. Χανιά, 1988
24. Το Τάξιμό μου. Χανιά, 1990
25. Από τις Εορτές της Εκκλησίας μας. Χανιά 1999
Ο Σεβ. πρ. Μητροπολίτης Κισάμου & Σελίνου Ειρηναίος Γαλανάκης, ως Αρχιμανδρίτης και Επίσκοπος έγραψε πολλά βιβλία, ορισμένα από τα οποία είναι τα παρακάτω:
1. Ο Διδάσκαλος της Θρησκείας. Αθήναι, 1949
2. Ο Ποιητής των ωραίων ψυχών. Αθήναι, 1950, 1964
3. Πορείες κι αλήθειες για τον αγαπημένο μου Χριστό. Αθήναι, 1954
4. Αθάνατα λόγια. Χανιά, 1954
5. Μια ιδιαίτερη αποστολή. Στην χριστιανή γυναίκα της εποχής μας. Χανιά, 1956
6. Θρησκεία και Ζωή. Χανιά, 1957
7. Γυναικείαι προσωπικότητες της Βίβλου. Χανιά, 1958
8. Προς ένα χριστιανικό γάμο. Χανιά, 1960
9. Η πολιτική ευθύνη του Χριστιανού. Καστέλλι, 1963
10. Από το Μοναστήρι της Χρυσοσκαλίτισσας. Το μήνυμα της Παναγίας στο σύγχρονο κόσμο. Καστέλλι, 1964
11. Το προσκύνημα του Γκιώνα. Καστέλλι, 1966
12. Το νόημα της ζωής. Καστέλλι, 1966
13. Ο Χριστός σημάδεψε τη Κρήτη. Αθήναι, 1969
14. Εκκλησία και σύγχρονος κόσμος. Αθήναι, 1971
15. Η αποστολή της Ελληνικής Ορθοδοξίας στο σύγχρονο κόσμο. Βόννη, (Γερμανία), 1973
16. Στρατευομένη Εκκλησία. Βόννη, 1975
17. Από ’δω πέρασαν οι Έλληνες. Βόννη, 1978
18. Συνεργασία – Αλληλεγγύη απόδημου και ντόπιου Ελληνισμού. Βόννη, 1979
19. Επανάσταση των συνειδήσεων. Αθήναι, 1984
20. Ομιλία στ’ αποκαλυπτήρια μνημείου του εθνομάρτυρα επισκόπου Κισάμου & Σελίνου Μελχισεδέκ Δεσποτάκη (1821). Κίσαμος, 1984
21. Η χειραφέτηση της γυναίκας στην Ελληνορθόδοξη παράδοση. Χανιά, 1986
22. Μαρτυρία Ειρήνης. Καστέλλι, 1987
23. Μηνύματα ευθύνης και αφύπνισης. Χανιά, 1988
24. Το Τάξιμό μου. Χανιά, 1990
25. Από τις Εορτές της Εκκλησίας μας. Χανιά 1999
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου