Η ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ

Έξω από το σπίτι μας στη μικρή μας Ενορία με την Εκκλησούλα της Αγ. Μαρίνας, η φιλανθρωπία ήταν καθημερινή πράξη. Στις Κυριακάτικες Λειτουργίες ο Παπάς του χωριού μας, δεν έκανε κήρυγμα. Συχνά όμως καλούσε τους χωριανούς να πάνε απολουτρουγα να σκάψουν το αμπέλι κάποιου αρρωατου, ή να μαζέψουν τις ελιές κάποιας φτωχής χήρας. Στη Μάχη του Σκρα στη Μακεδονία (1918) από τις είκοσι οικογένειες τον χωριού μας σκοτώθηκαν τρία παλληκάρια παντρεμένα και οι οικογένειες των με ορφανά έμειναν απροστάτευτες. Κάποτε στο χωριό μας ήταν να παντρευτεί μια ορφανή κοπέλα μα δεν είχε προικιά. Και τότε η Παπαδιά πήρε κι άλλες γυναίκες και με πανέρια στο χέρι γύρισαν στο χωριό και μαζέψανε από τις άλλες κοπέλες πατανίες, σεντόνια, πιάτα κι ετοίμασαν το Γάμο της ορφανής με την Ελεημοσύνη.